Αύγουστος

Καλοκαίρι του 1994, Κούβα. Στα απόνερα της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης η χώρα αντιμετωπίζει ολοένα δραματικότερη έλλειψη βασικών αγαθών. Ένα πλήθος Κουβανών εγκαταλείπει με σχεδίες την χώρα, με συνήθη προορισμό τις ΗΠΑ του Μπιλ Κλίντον. Η περίοδος έμεινε στην ιστορία, καθώς πάνω από 35.000 Κουβανοί εγκατέλειψαν την πατρίδα τους εκείνο το καλοκαίρι. Οι τραυματικές κοινωνικές επιπτώσεις παραμένουν ως σήμερα.

Βουτηγμένη στα χρώματα του θέρους, τοποθετημένη στο κρίσιμο σημείο όπου οι προσωπικές ιστορίες συγκρούονται με τη μεγάλη και αναπόφευκτη Ιστορία, η πανέμορφη πρώτη αυτή ταινία συλλαμβάνει το τέλος της αθωότητας και τις μικρές εκείνες στιγμές που αρκούν για να σημαδεύουν ανεξίτηλα τις ανθρώπινες ζωές.

Ο Αρμάντο Καπό, στο αυτοβιογραφικό ντεμπούτο του, παρατηρεί με ευγένεια και ευτυχές αφηγηματικό πρώτο πρόσωπο τον 14χρονο Κάρλος να περνά στην παραθαλάσσια Γκιμπάρα από την ανεμελιά στην έγνοια, το ερωτικό σκίρτημα στην απογοήτευση, την αθωότητα στην εμπειρία. Η απαστράπτουσα κουβανική φύση συσκοτίζεται βαθμιαία από ένα φόντο πολιτικό, ολοένα ασφυκτικότερο.