Υπόθεση
Ο 14χρονος Εμίλ παλεύει να μεγαλώσει φυσιολογικά, αλλά βρίσκεται εγκλωβισμένος σε ένα παλιό τροχόσπιτο, όπου ζει με τον μεγαλύτερο αδελφό και τους ανορθόδοξους γονείς του, ένα εκκεντρικό ζευγάρι που βρίσκει πάντα τρόπο να τον φέρνει σε δύσκολη θέση. Όταν η Πολίν, ο μεγάλος του έρωτας από το σχολείο, τον προσκαλεί στο κονσέρτο της στη Βενετία, ο πατέρας ανακοινώνει ότι πρόκειται για την τέλεια ευκαιρία να κάνουν ένα οικογενειακό ταξίδι.
Μια ξεχωριστή οικογένεια
Με τη Βενετία σε ρόλο Ιθάκης για το νεαρό Εμίλ και το ταξίδι με το τροχόσπιτο να μετατρέπεται σε ολόκληρη περιπέτεια (όπου τα κωμικοτραγικά επεισόδια διαδέχονται το ένα το άλλο) το φιλμ «Διακοπές στη Βενετία» δεν είναι η ξεκαρδιστική κωμωδία που θα περίμενε κανείς. Περισσότερο τρυφερό και συναισθηματικό παρά κωμικό, το φιλμ βασίζεται σε ένα μυθιστόρημα, που έγραψε ο Ιβάν Καλμπεράκ και εκδόθηκε το 2015. Ο συγγραφέας επέλεξε τη μορφή του προσωπικού ημερολογίου για να διηγηθεί την ιστορία ενηλικίωσης του Εμίλ. Όμως η σύγχυση που προφανώς λειτουργεί δημιουργικά στο βιβλίο ή τη θεατρική σκηνή, εδώ χάνεται μεταξύ δράματος – κωμωδίας – road movie.
Ο Καλμπεράκ ποντάρει πολλά κυρίως στο δίδυμο των γονιών. Οι έμπειροι κωμικοί ηθοποιοί Μπενουά Πελβούρντ («H ολοκαίνουργια… Καινή Διαθήκη») και Βαλερί Μπονετόν («Η Οικουγένεια») καταφέρνουν να δώσουν πνοή στην ιδιόρρυθμη οικογένεια τους, κλέβοντας ουσιαστικά τον πρωταγωνιστικό ρόλο από τον 14χρονο Εμίλ. Αναπόφευκτα όμως όλο αυτό το άνισο σύνολο φλερτάρει διαρκώς με ένα χάος που δεν είναι πάντα ελκυστικό. Η ελλειπτική φόρμα, η εσωτερική αγωνία του πιτσιρικά που σπάνια εκδηλώνεται πειστικά στο πανί και η αδυναμία αποστασιοποίησης από το αρχικό λογοτεχνικό κείμενο (πολλά κωμικά σκετς δεν λειτουργούν on camera) κάνουν τις «Διακοπές στη Βενετία» μια σχεδόν αταξινόμητη ταινία χωρίς σαφή προσανατολισμό και ξεκάθαρο στόχο.
