Η Αννα και ο Πέτρος, ένα ζευγάρι από την Ελλάδα που πρόσφατα μετακόμισε σε μία βιομηχανική πόλη της Σιβηρίας λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων του Πέτρου, ανακαλύπτει με έκπληξη ότι η Αννα είναι έγκυος, χωρίς να έχουν ολοκληρωμένες σχέσεις το τελευταίο διάστημα. Τον απάτησε; Μήπως έχουν πέσει θύματα συνομωσίας; Ή μήπως έχει συμβεί ένα θαύμα;
Αναζητώντας τη λογική εξήγηση στην εγκυμοσύνη της Αννας, οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με μια θρησκευτική και μεταφυσική οπτική βγαλμένη θαρρείς από το κινηματογραφικό σύμπαν του Ταρκόφκσι. Ο ορθολογιστής Πέτρος αμφισβητεί την Αννα, η οποία στρέφεται προς τη θρησκεία. Καθώς ο μέχρι πρότινος ακλόνητος δεσμός τους βρίσκεται σε κρίση, η μεταξύ τους αντιπαράθεση μετατρέπεται σε πεδίο μάχης ανάμεσα στο ορθολογικό και το πνευματικό. Η αύρα μυσταγωγίας, το πυκνό δράμα μυστηρίου και το παγωμένο τοπίο της Σιβηρίας δημιουργούν μια δυνατή ατμόσφαιρα η οποία όμως επισκιάζει την ούτως ή άλλως ισχνή πλοκή και τις φιλότιμες προσπάθειες των πρωταγωνιστών -ειδικά της Γουλιώνη που σε κάποια σκηνή κάνει πραγματική βουτιά στα παγωμένα ρωσικά νερά.
Η σκηνοθετική απλότητα και εικαστική αρτιότητα του Φραντζή πάντως δεν αφήνει το φιλμ να «χαθεί». Δημιουργώντας ένα αυθύπαρκτο σύμπαν όπου οι παραπάνω διαλεκτικές αντιθέσεις ενισχύονται από τα δίπολα σκιά-φως, άντρας-γυναίκα, Δύση-Ανατολή, ο σκηνοθέτης σχολιάζει για άλλη μια φορά εύστοχα (μετά από τα φιλμ του «Μέσα στο Δάσος» και «Σύμπτωμα») υπαρξιακά ερωτήματα που σχετίζονται με τις σχέσεις των δύο φύλων και έντεχνα μεταβάλλονται σε ζητήματα για την πίστη, την επιρροή της Φύσης στον άνθρωπο, την αγωνία για την επαφή με το άγνωστο. Είναι όμως όλο αυτό το φιλμικό κατασκεύασμα αρκετά βαρύ σε επίπεδο συμβολισμού και υπέρ το δέον εγκεφαλικό που δύσκολα θα καταφέρει να επικοινωνήσει με το μέσο θεατή. Οι σκληροπυρηνικοί σινεφίλ πάντως θα το χαρούν με την καρδιά τους.
