Θοδωρής Βουτσικάκης, τραγουδιστής

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην περιοχή της Καλαμαριάς, στη Θεσσαλονίκη. Θυμάμαι το πάρκο στην Κερασούντος, τον πεζόδρομο στην Κομνηνών, το καραμπουρνάκι, τις πιλοτές μας, τις φωνές των παιδικών μου φίλων…

Κάποιοι άνθρωποι ήταν η αφορμή για να αρχίσω να αντιλαμβάνομαι αυτό που έχω μέσα μου. Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου χωρίς να παρατηρεί, ήχους, μελωδίες και τραγούδια. Οι γονείς μου αγαπάνε την τέχνη , σε όλες τις εκφάνσεις της. Το πιάνο μπήκε στο σπίτι από ένα αγαπημένο μου πρόσωπο που έχει φύγει από τη ζωή, τη Γιάννα Ακριβοπούλου, ενώ σημαντικό ρόλο για να ανακαλύψω περισσότερες πλευρές της καλλιτεχνικής μου φύσης έπαιξαν η καθηγήτρια τραγουδιού Θάλεια Μαυρίδου και ο πρώτος μου δάσκαλος στο θέατρο Χρήστος Παπαστεργίου.

Νομίζω άρχισα να αισθάνομαι κάτι διαφορετικό στην εφηβεία. Είχα έναν κόμπο στο λαιμό κάθε φορά που τύχαινε να τραγουδήσω ή να συμμετέχω σε μια παράσταση. Αυτός ο κόμπος άρχισε να λύνεται σταδιακά μέχρι τα 23 μου που τελείωσα τη Νομική και ομολόγησα πια, πρώτα στον ίδιο μου τον εαυτό, ότι θέλω να βρίσκομαι πάνω στη σκηνή όσο περισσότερο μπορώ. Θεωρώ πάντως, πως ό,τι και να έκανα στη ζωή μου, η μουσική θα ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της.

Η πιο συγκινησιακά φορτισμένη στιγμή στη μέχρι τώρα καριέρα μου: 15 Σεπτεμβρίου 2017. Ηρώδειο. Ο ρόλος του Ερωτόκριτου και ένα δαιμονισμένο διάστρεμμα στον αστράγαλο να με βρίσκει λίγα εικοσιτετράωρα νωρίτερα. Είχα επιστρατεύσει όλες μου τις δυνάμεις για να τα καταφέρω. Στο πρώτο μισάωρο του παράστασης, υπήρχε ένα στιγμιότυπο που ξάπλωνα στη γέφυρα του σκηνικού και άκουγα το έργο να εξελίσσεται από τους συναδέρφους μου. Τότε, για 3 λεπτά, ξαπλωμένος στην σκηνή του Ηρωδείου, πήρα μερικές από τις ωραιότερες ανάσες αντικρίζοντας τον ξάστερο ουρανό της Ακρόπολης.

Η «Μυστική Παράκληση» είναι ένα ανθολόγιο αγαπημένων μελοποιημένων ποιημάτων του Κωστή Παλαμά σε σύμπραξη με την Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων Δήμου Πατρέων. Ο μαγικός ήχος των μαντολίνων δίνει πιστεύω νέα πνοή στις μελωδίες των σημαντικών συνθετών και τραγουδοποιών που μελοποίησαν τον Κ.Παλαμά. Προσωπικά, μέσα από αυτό το πρότζεκτ, κατανόησα και τραγούδησα για πρώτη φορά τον κόσμο του ποιητή. Θα ακουστούν ποιήματα όπως Η Ανατολή, Τα χαμένα χρόνια, Το γυμνό τραγούδι, Σ’ Αγαπώ, Άφκιαστο και αστόλιστο, Χρυσομαλλούσα, Το σπίτι που γεννήθηκα, κ.α, σε μουσική των Γ.Σπανού, Σ.Κραουνάκη, Λ.Θάνου, Ν.Ζούδιαρη, Κ.Λειβαδά, H.Yazdjian, Φ.Δεληβοριά, Μ.Τερζή, Μ.Ανδρονίκου, κ.α. Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί την παγκόσμια ημέρα ποίησης στον φιλολογικό σύλλογο «Παρνασσός», ένας χώρος που συνδέεται με τον ποιητικό λόγο, αλλά και τον ίδιο τον ποιητή.

Αυτό που με συγκινεί στον κόσμο του Κωστή Παλαμά, είναι πως είναι ρομαντικός και ταυτόχρονα άμεσος, λιτός και μαζί δυναμικός. Αισθάνομαι ότι με οδηγεί στην οικοδόμηση ενός καινούργιου κόσμου.

Διαβάζω ποίηση, αλλά όχι όσο θα ήθελα. Από τους ποιητές που έχω διαβάσει και τραγουδήσει αγαπώ ιδιαίτερα τους F.G.Lorca, Γ.Ρίτσο, Ο.Ελύτη, Γ.Σαραντάρη, Τ.Λειβαδίτη, Κ.Παλαμά, Μ.Γκανά, Δ.Καψάλη, Σ.Τριβιζά, κ.α.

Με εξοργίζει το αργό ίντερνετ, η έλλειψη κώδικα επικοινωνίας, η ακαταστασία όταν δεν την προκαλώ εγώ! (γέλια)

Χαρούμενο με κάνει ένας ωραίος καφές, μια ηλιόλουστη μέρα, μια βόλτα στη θάλασσα…