Jurassic World: Το Βασίλειο Έπεσε

Έχουν περάσει τρία χρόνια αφότου το θεματικό πάρκο του Jurassic World καταστράφηκε από τους δεινοσαύρους. Η νήσος Νούμπλαρ φιλοξενεί τους εναπομείναντες δεινόσαυροι που τρέφονται με ό,τι υπάρχει στη ζούγκλα. Όταν το ανενεργό ηφαίστειο του νησιού αρχίζει να ξυπνά, ο Όουεν (Κρις Πρατ) και η Κλερ (Μπράις Ντάλας Χάουαρντ) ηγούνται της προσπάθειας να διασώσουν τους δεινοσαύρους από την αναπόφευκτη καταστροφή….

Το πετυχημένο φιλμ του ισπανού σκηνοθέτη Χουάν Αντόνιο Μπαγιόνα– που διαδέχεται με στυλ και αυτοπεποίθηση τον κάπως διστακτικό αλλά όχι κι αποτυχημένο σκηνοθέτη του reboot Κόλιν Τρέβοροου- παίζει σε τρία ταμπλό. Στο πρώτο εξελίσσει (όσο είναι αυτό εφικτό) το ρομάντζο με στοιχεία σκρούμπολ κωμωδίας μεταξύ Όουεν και Κλερ. Στο δεύτερο ανεβάζει την ένταση στο θέαμα πατώντας σε ισχυρά κλειδιά του franchise (o Τυρανόσαυρος Ρεξ και η Μπλε, η επικεφαλής ράπτορας, συναντούν νέους αντιπάλους στο δικό τους πάρκο που είναι προϊόντα γενετικής μηχανικής) ενώ δεν λησμονεί και τα δικά του όπλα (τον σασπένς, το παιχνίδι φως -σκιών, οι ποιητικές εικόνες όπως το «σβήσιμο» στις λάβες και το καπνό του τελευταίου δεινόσαυρου στο νησί Νούμπλαρ που δεν κατάφερε να σωθεί.

Και τέλος, στο τρίτο και πιο επιτυχημένο, παρουσιάζει ένα λαμπερό, νέο κόσμο, όπου θεοί και δαίμονες, άνθρωποι και τέρατα, ένοχοι και αθώοι θα πρέπει να μάθουν να ζουν μαζί. Ο τρόπος που ο Μπαγιόνα παρουσιάζει αυτή τη μετάβαση είναι τουλάχιστον θεαματικός ενώ δεν λείπει και η συγκίνηση που πηγάζει από τη σχέση Όουεν- Μπλε. Σε όλο το τελευταίο αριστουργηματικό ημίωρο, οι πύλες της κόλασης που ανοίγουν οι εγκλωβισμένοι σε κλουβιά ενός παλιού πύργου (!) δεινόσαυροι, παρουσιάζουν ένα σκηνικό γοτθικού τρόμου όπου αρχέγονοι (προϊστορικοί μήπως;) φόβοι και ένστικτα αγγίζουν επικά μεγέθη και δείχνει ποιος είναι πλέον ο κυρίαρχος του πλανήτη.

Το ανοιχτό φινάλε προδιαθέτει για πολύ μεγάλες συγκινήσεις στο επόμενο φιλμ.

Κωνσταντίνος Καϊμάκης