Μπεν-Χουρ
Ριμέικ της κλασικής ταινίας του 1959 (με τον Charlton Heston στο ομώνυμο ρόλο) που είχε αποσπάσει 11 Όσκαρ, φτιαγμένο έτσι ώστε όχι τόσο να θυμίζει το έπος του William Wyler, αλλά με έμφαση στα ειδικά ψηφιακά εφέ ώστε να «μαγευτούν» οι μικρότεροι θεατές.
Η ιστορία του Τζούντα Μπεν-Χουρ (Jack Huston), ενός πλούσιου εβραίου στην Ιερουσαλήμ που κατηγορείται άδικα από τον υιοθετημένο τoυ αδερφό και αξιωματικό του ρωμαϊκού στρατού Μεσάλα (Toby Kebbell), για την απόπειρα δολοφονίας Ρωμαίου αξιωματούχου. Λόγω της βασιλικής του καταγωγής, ο Μπεν Χουρ γλιτώνει τη σταύρωση αλλά γίνεται σκλάβος στις γαλέρες. Για 5 χρόνια ζει την απόλυτη εξαθλίωση στα ρωμαϊκά σκάφη. Όμως στη διάρκεια μιας ναυμαχίας στο Ιόνιο πέλαγος η γαλέρα που βρίσκεται ο Μπεν Χουρ βυθίζεται από ελληνικό πλοίο και εκείνος σώζεται από θαύμα. Καταφέρνει να βγει ζωντανός στη στεριά και μετά από αρεκτό καιρό επιστρέφει στην πατρίδα του, ζητώντας εκδίκηση.
Στην υπο ρωμαϊκή κατοχή Ιερουσαλήμ, του Πόντιου Πιλάτου και του Ιησού Ναζωραίου, διαδραματίζεται η επική ιστορία του Μπεν Χουρ. Στο ιστορικό φόντο παρατηρούμε αναγωγές με το σήμερα: κοινωνικές αδικίες, θεοποίηση του χρήματος, αποθέωση της βίας και του θεάματος, κατάκτηση λαών και αντίσταση, υπεροψία και επίδειξη δύναμης από τους ισχυρούς. Όμως το κέντρο βάρους στο φιλμ είναι η ιστορία των μέχρι πρότινος αγαπημένων αδελφών που μεγαλώνοντας βρίσκονται σε εχθρικά στρατόπεδα, με το μίσος να φωλιάζει στην καρδιά τους.
Πρόκειται για μια τυπική ιστορία εκδίκησης και συγχώρεσης. Όμως πολλά σε αυτήν δείχνουν υπερβολικά και δήθεν. Οι διάλογοι είναι απλοϊκοί ή πομπώδεις, το σενάριο δεν έχει καμιά έκπληξη, οι χαρακτήρες είναι μονοδιάστατοι ή απλά σύμβολα μιας κακοφορμισμένης ιστορίας που κάποτε ίσως να είχε τη δύναμη του εντυπωσιασμού αλλά σήμερα δείχνει κουραστική κι αφόρητη. Ακόμη κι ο Χριστός του Rodrigo Santoro δεν προκαλεί καμία εντύπωση. Πάλι καλά δηλαδή που υπάρχουν οι δύο εντυπωσιακές σκηνές του ναυαγίου και των αρματοδρομιών και ανοίγει κάπως το ματάκι μας, χορταίνοντας θέαμα, θυμίζοντας μας ότι πίσω από την κάμερα βρίσκεται ο ρώσος σκηνοθέτης Timur Bekmambetov. Ο ταλαντούχος (αν και υπερβολικά εικονοκλάστης) δημιουργός δηλαδή του «Wanted» και του υπέροχου «Οι φύλακες της νύχτας» από το μακρινό 2004 που του χάρισε το εισιτήριο για το Χόλιγουντ.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
