Στην Καρδιά της Θάλασσας
Το θεωρητικό πλεονέκτημα της ταινίας – που είναι η καταγραφή της «πραγματικής ιστορίας» που κρύβεται πίσω από τον «Μόμπι Ντικ»- ακυρώνεται στην πράξη λόγω της αδυναμίας του Ron Howard να προσδώσει ουσιαστικό ενδιαφέρον στα καρέ του και αυθεντικότητα στους ήρωες.
Το 1819, το φαλαινοθηρικό «Έσεξ» σαλπάρει από τη Νέα Αγγλία για τα έσχατα της Γης, με σκοπό να βρει κοπάδια φαλαινών. Ύστερα από άσκοπη περιπλάνηση μηνών εντοπίζεται ένα κοπάδι από αμέτρητες φάλαινες αλλά το κυνήγι δεν θα έχει αίσιο φινάλε, καθώς μια φάλαινα τεραστίων διαστάσεων συντρίβει το «Έσεξ». Μέσα σε τρεις ναυαγοσωστικές λέμβους τα εναπομείναντα μέλη του πληρώματος θα αναζητήσουν στεριά σωτηρίας αλλά το θαλάσσιο κήτος δεν έχει δώσει την τελευταία πράξη της εκδίκησης του.
Και μόνο η επισήμανση ότι το βιβλίο «In the Heart of the Sea: The Tragedy of the Whaleship Essex» που έγραψε ο Nathaniel Philbrick (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις… Ωκεανίδα φυσικά) στο οποίο βασίζεται η ταινία, περιγράφει την αληθινή ιστορία που ενέπνευσε τον Χέρμαν Μέλβιλ στη συγγραφή του «Μόμπι Ντικ», προσδίδει τεράστιο ενδιαφέρον στην ταινία. Περιέργως, ο Ron Howard («Απόλλων 13», «Ένας υπέροχος άνθρωπος»), σκηνοθέτης- διεκπεραιωτής χολιγουντιανικών παραγωγών αλλά με μια προσωπική πινελιά πάντα στα φιλμ του, εδώ όχι μόνο χάνει το προβάδισμα που του δίνει η ιστορία αλλά καταφέρνει να πνιγεί στα ρηχά νερά. Ο λόγος είναι πως στην προσπάθεια του να φτιάξει ένα θέαμα αντίστοιχο του λογοτεχνικού μύθου αλλά και της χολιγουντιανής λογικής -το μέγεθος μετράει- καταλήγει να φτιάξει μια ασύνδετη, επιδερμική και προβλέψιμη ιστορία.
Τα εφέ μοιάζουν να είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής σε μια ιστορία που θα έπρεπε απλώς να την υπηρετούν και οι λίγες καλές προσπάθειες (σχεδόν όλες αφορούν στην αποτύπωση της ζωής των ναυτικών με τις βαθιές προλήψεις, τα καθημερινά γυμνάσια και την κλειστοφοβική αίσθηση που εντείνεται όσο αργεί η επιστροφή στη στεριά) χάνονται υπό το βάρος μιας μεγαλόσχημης «ιστορίας εκδίκησης και επιβίωσης». Προβλήματα υπάρχουν όμως και στην ανάπτυξη (ανύπαρκτη σχεδόν) των χαρακτήρων, μαζί με τις υπεβολικές, χωρίς ίχνος αληθοφάνειας, ερμηνείες των κυριότερων πρωταγωνιστών, με πρωτομάστορα – sorry κορίτσια- τον Chris Hemsworth που νομίζει ότι βρίσκεται ακόμη στο σετ του «Thor» και κρατάει σφυρί αντί για καμάκι.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
