MENU
Κερδίστε Προσκλήσεις
ΤΡΙΤΗ
21
ΜΑΡΤΙΟΥ
  • ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ
    ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ
    ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΙΝΕΜΑ
    ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ X
    Αθήνα ΕΛΙΖΕ
    ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΑΙΝΙΑΣ
    ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΤΑΙΝΙΑ X
    23ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου Ελλάδος
    65
    Aftersun
    Ant-Man and the Wasp: Κβαντομανία
    Avatar: The way of water
    Close
    Cocaine Bear
    Creed III
    Inside
    Louis Tomlinson: All of Those Voices
    Positively Different 23-Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους
    Scream VI
    Shazam! Η οργή των Θεών
    TAR
    The Fabelmans
    Έχω ηλεκτρισμένα όνειρα
    Αισθάνομαι ζωντανός
    Αργοναύτες: Η οργή του Ποσειδώνα (μεταγλωττισμένη)
    Αρκούδες δεν υπάρχουν
    Αστερίξ και Οβελίξ στο δρόμο για την Κίνα (μεταγλωττισμένη)
    Αστερίξ και Οβελίξ στο δρόμο για την Κίνα (με υπότιτλους)
    Βερολίνο, η συμφωνία μιας μεγαλούπολης
    Γυναικείες κουβέντες
    Δύο φίλοι και ένας ασβούλης (μεταγλωττισμένη)
    Ενα Σαββατοκύριακο
    Ενας άνθρωπος που τον έλεγαν Οττο
    Εξορία
    Η Ράϊα και ο τελευταίος δράκος (μεταγλωττισμένη)
    Η Χώρα των Νομάδων (Nomadland)
    Η εξαφάνιση του προέδρου
    Η καρδιά του κτήνους
    Η λεοπάρδαλη του χιονιού
    Η μικρή πυροσβέστης (μεταγλωττισμένη)
    Η παρέα των θαυμάτων (μεταγλωττισμένη)
    Η φάλαινα
    Η χώρα του Θεού
    Θ. Αγγελόπουλος – Ν. Παναγιωτόπουλος: Ο καθένας και η μουσική του
    Θολή γραμμή
    Ιβάν ο τρομερός
    Ιερή αράχνη
    Ικαρος και Δαίδαλος (μεταγλωττισμένη)
    Καθαρτήριο
    Μέρες ξηρασίας
    Μήδεια
    Μαγνητικά πεδία
    Μούμιες (μεταγλωττισμένη)
    Ξεκουράσου
    Ξεριζωμένοι
    Ο Θίασος
    Ο Παπουτσωμένος Γάτος: Η τελευταία επιθυμία (μεταγλωττισμένη)
    Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή
    Οι δύο κόψεις του ξυραφιού
    Οι κυνηγοί
    Ο μεγάλος Δικτάτωρ
    Ουγκέτσου Μονογκατάρι
    Πίσω από τις θημωνιές
    Παρίσι ξανά
    Πολίτης Κέην
    Σκάρλετ
    Στην αυλή του σχολείου
    Στη χώρα του πάγου και της φωτιάς
    Στον ανοιχτό δρόμο
    Τα πάντα όλα
    Τα πνεύματα του Ινισερίν
    Τελετουργία θανάτου
    Το ήσυχο κορίτσι
    Το τελευταίο αετόπουλo
    Το χρυσάφι του Ρήνου
    Τυχερό αστέρι
    Περιπέτεια

    Λιμουζίνα

    Λιμουζίνα (= γυναίκα από τη Λιμόζ) είναι ο τίτλος της ταινίας του πεπειραμένου σκηνοθέτη Νίκου Παναγιωτόπουλου. Ο τίτλος είναι ταιριαστός σε ένα road movie, που είναι συνάμα και μια σουρεαλιστική κομεντί. Ο Μάρκος, η Κολέτ και ο Μαξ ξεκινούν από το Παρίσι της δεκαετίας του ’60, προκειμένου να επιχειρήσουν ένα ταξίδι με αυτοκίνητο στην Ελλάδα του σήμερα. Μέσα από φανταστικές συναντήσεις με ιστορικές μορφές της τέχνης, αλλά και με εκκεντρικούς χαρακτήρες πραγματοποιούν μια διαδρομή ζωής και αυτογνωσίας.

    stars-fullstars-fullstars-fullstars-fullstars-empty
    Μαρίνα Πυλαρινού

    Πρωταγωνιστούν η αφρόκρεμα του ελληνικού θεάτρου (Δημήτρης Καταλειφός, Νίκος Κουρής, Δημήτρης Πιατάς, Παύλος Χαϊκάλης, Μάκης Παπαδημητρίου, Στάθης Λιβαθινός, Σταμάτης Φασουλής, Ακύλλας Καραζήσης,Τάκης Σπυριδάκης… Ακόμα και ο μακαρίτης Λευτέρης Βογιατζής). Και μαζί τους η Δούκισσα Νομικού, ως η λιμουζίνα, δηλαδή μια γυναίκα από τη Λιμόζ (καμία σχέση δηλαδή με αυτοκίνητα δεν έχει ο τίτλος. 

    Το φιλμ προέκυψε μέσα από μία συλλογή διηγημάτων την οποία ο Νίκος Παναγιωτόπουλος είχε λάβει από έναν φίλο στο Παρίσι. Στην ταινία ακολούθησε τις διαθέσεις και τους χρόνους του δημιουργού του. Η “Λιμουζίνα” είχε προβληθεί για πρώτη φορά στις Νύχτες Πρεμιιέρας. Εκεί ο σκηνοθέτης είχε δηλώσει ότι η Λιμουζίνα «πιο πολύ από μια ταινία που βλέπεις, είναι μια ταινία που την ακούς» και διευκρινίζει:

    «Ίσως έχουμε μάθει να βλέπουμε τις ταινίες, αλλά δεν έχουμε μάθει να τις ακούμε. Παρόλο που έχουν περάσει 85 ολόκληρα χρόνια από την έλευση του ομιλούντος κινηματογράφου. Όλοι λένε βλακωδώς ότι ο κινηματογράφος είναι εικόνα: και αναφέρονται προφανώς στον Βουβό Κινηματογράφο. Γιατί απ’ το 1923 και μετά, ο κινηματογράφος δεν είναι μόνο εικόνα. Είναι εικόνα και ήχος σε ισότιμη βάση.» Και έκλεισε τονίζοντας: «Μπήκα στο σινεμά ως εικονολάτρης. Ίσως να τελειώσω ως εικονομάχος.»

    Όντως, η ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου, αν και είναι καλογυρισμένη, δίνει ιδιαίτερη έμφαση στους διαλόγους. Οι στιχομυθίες χαρακτηρίζονται από το απρόβλεπτο και το σουρεάλ στοιχείο που υπάρχει γενικά στις ταινίες του σκηνοθέτη, αλλά είναι πιο καλοδουλεμένοι από ό,τι ας πούμε στο Beautiful People, του ίδιου σκηνοθέτη. Οι διάλογοι και νεκρούς (συγγραφείς) ανασταίνουν, με τον Μπέκετ, τον Νόρμαν Μέιλερ και άλλους να εμφανίζονται στην μεγάλη οθόνη και να συνομιλούν με τους ήρωες της παράστασης.

    Αυτή η έμφαση στον λόγο, δίνει και στους σπουδαίους ηθοποιούς του θεάτρου να λάμψουν στην μεγάλη οθόνη, όσο λάμπουν και στο θεατρικό σανίδι. Εκπληκτική ερμηνεία του Δημήτρη Καταλειφού ως Σάμιουελ Μπέκετ, ενώ σου προκαλεί ιδιαίτερη συγκίνηση η μία και μόνη σκηνή, που (πάλι σαν Μπέκετ) εμφανίζεται και ο Λευτέρης Βογιατζής. Στο πλευρό του Καταλειφού κι ο Δημήτρης Πιατάς με μια ενδιαφέρουσα ερμηνεία. Ο Παύλος Χαϊκάλης έχει έναν ιδιαίτερα ανατρεπτικό ρόλο, ενός Ιταλού που μαθαίνει τα μικρά παιδιά να προσποιούνται τους ανάπηρους και τον ερμηνεύει εξαιρετικά. Ο Μάκης Παπαδημητρίου μια ατάκα έχει στο έργο και πραγματικά σε εντυπωσιάζει με την τρέλα που κουβαλάει και την άνεση του στην κωμωδία. Ο Τάκης Σπυριδάκης στο γνωστό του στυλ, ως αμερικανός συγγραφέας με κάπως φαλλοκρατικό τσαμπουκά, ξεχωρίζει. Όλοι όμως οι γνωστοί ηθοποιοί του θεάτρου παίζουν ωραία και δίνουν μια άλλη ζωντάνια σε αυτό το έργο με το ταλέντο τους.

    Ο Νίκος Κουρής είναι ξεχωριστός, ως πρωταγωνιστής της ταινίας. Ακολουθεί την Γαλλίδα Δούκισσα Νομικού (από την Λιμόζ) και έναν γερμανό φίλο της, το Μαξ. Μέσα από το ταξίδι ερωτικής διεκδίκησης (μάλλον υποτυπώδους) ζωντανεύουν ιδέες και μορφές της λογοτεχνίας και του σινεμά, ενώ γίνεται κι ένας αναστοχασμός του σκηνοθέτη πάνω σε θέματα ελληνικότητας και ευρωπαϊκής σκέψης, σε ισότιμη όμως βάση. Είναι ένα έργο με πολυπολιτισμικό χαρακτήρα. Η Δούκισσα Νομικού δεν είναι ηθοποιός και παίζει λίγο ψεύτικα, αλλά η ομορφιά της δίνει αυτό το «κάτι» στην ταινία.

    Γενικά, η ταινία και καλογυρισμένη και “φευγάτη” είναι και  ωραίους διαλόγους και πολύ καλές ερμηνείες έχει. Είναι ευχάριστο το ότι μπόρεσε να βάλει και να αξιοποιήσει τόσους σπουδαίους ηθοποιούς σε μια ταινία ο Νίκος Παναγιωτόπουλος. Και συνάμα κατάφερε να δώσει μια μποέμ αίσθηση γαλλικής πρωτοπορίας, καλλιτεχνικής ελευθερίας, που ποτέ δεν παλιώνει. 

    Γιώργος Σμυρνής

    ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
    Τίτλος: Λιζουζίνα
    Σκηνοθεσία: Νίκος Παναγιωτόπουλος
    Σενάριο: Νίκος Παναγιωτόπουλος

    Παίζουν: Νίκος Κουρής, Δούκισσα Νομικού, Δημήτρης Καταλειφός, Παύλος Χαϊκάλης, Τάκης Σπυριδάκης, Σταμάτης Φασουλής, Λευτέρης Βογιατζής

    Χώρα: Ελλάδα
    Έτος: 2013

    Rating: 4
    Περισσότερα από CINEMA
    VIMA_WEB3b