Εγώ, ο εαυτός μου & η μαμά
Η μεγάλη αποκάλυψη του περσινού φεστιβάλ Καννών (κατάφερε από την πρώτη στιγμή να κλέψει τις εντυπώσεις στη Γαλλία, σημειώνοντας ρεκόρ εισιτηρίων και αλλεπάλληλα χαμόγελα στους θεατές) αφηγείται την ξεκαρδιστική αλλά και βαθιά ανθρώπινη εξομολόγηση ενός αγοριού, η μητέρα του οποίου αποφάσισε να τον μεγαλώσει ως κορίτσι. Διασκευάζοντας το θεατρικό one man show του ιδίου του Γκιγιόμ Γκαγιέν, που είχε ανέβει στη Γαλλία, με τεράστια επιτυχία το 2008, ο σπουδαίος Γάλλος «πολυοργανίστας» παραδίδει μια ειλικρινή κατάθεση ψυχής.
Διακωμωδώντας τις πιο τραγελαφικές εμπειρίες ενός αγοριού που παρά την επεισοδιακή ανατροφή του, ως γκέι, αποφασίζει μεγαλώνοντας να αγκαλιάσει τον εσωτερικό του στρέιτ εαυτό, ο Γκιγιόμ Γκαγιέν, με το απαράμιλλο θεατρικό του στιλ και μπόλικο χιούμορ, γράφει, σκηνοθετεί και ενσαρκώνει τους ρόλους κλειδιά μιας ταινίας που καταφέρνει να ξεπεράσει ηθικές και κοινωνικές αγκυλώσεις αιώνων. Η πρωτοποριακή αυτή προσέγγιση ενός οικογενειακού ταμπού με διαχρονική ισχύ αποτελεί μια αναπάντεχη κινηματογραφική έκπληξη που καταφέρνει να προκαλέσει νευρικό, ανεπιτήδευτο γέλιο, μέσα από τις πιο άβολες δραματικές καταστάσεις.
«Η πρώτη ανάμνηση που έχω από τη μητέρα μου είναι όταν ήμουν τεσσάρων ή πέντε χρονών. Μας φώναζε μαζί με τους δύο αδερφούς μου να φάμε λέγοντάς μας: “Τα αγόρια και ο Γκιγιόμ στο τραπέζι!” και την τελευταία φορά που της μίλησα στο τηλέφωνο, μου έκλεισε το τηλέφωνο λέγοντας μου: “Σε φιλώ αγαπημένη μου”. Αλλά ας πούμε ότι ανάμεσα από αυτές τις δύο προτάσεις υπάρχουν ορισμένες παρανοήσεις.»
