Prisoners

Είναι μια κρύα, συννεφιασμένη ημέρα των Ευχαριστιών σε ένα μικρό προάστιο της Πενσυλβάνια, σε μία πόλη όπου τα παιδιά κάνουν ποδήλατο και παίζουν στους δρόμους κάθε μέρα. Η οικογένεια Ντόβερ βρίσκεται σε μια φιλική οικογένεια στη γειτονιά για την εορταστική μέρα. Όλα είναι καλά και ήρεμα μέχρι τη στιγμή που τα δύο κορίτσια των δύο οικογενειών – μόλις έξι και επτά ετών αντίστοιχα – θα εξαφανιστούν. Είναι ίσως το χειρότερο πράγμα που μπορεί να ζήσει ένας γονιός, και κάθε οικογένεια. Ένας τραυματικός εφιάλτης θα αρχίσει… Ο Χιου Τζάκμαν στο ρόλο του απελπισμένου πατέρα και ο Τζέικ Τζίλενχαλ στο ρόλο του αστυνομικού που έχει αναλάβει την υπόθεση, προσπαθούν με κάθε τρόπο να λύσουν το μυστήριο. Δυστυχώς, όμως το μόνο στοιχείο που έχουν είναι ένα αυτοκίνητο, του οποίου ο οδηγός συλλαμβάνεται αλλά λόγω ανεπαρκών αποδείξεων αφήνεται ελεύθερος. Ο πατέρας της 6χρόνης μικρής, με μοναδικό στόχο να βρει την κόρη του, θα κάνει μία ύστατη προσπάθεια, παίρνοντας το νόμο στα χέρια του.

Η ταινία μοιράζεται ανάμεσα στο θρίλερ εξιχνίασης ενός εγκλήματος και στο σοβαρό (ή σοβαροφανές) δράμα, σε ένα κλίμα κάπου ανάμεσα στο «Zodiac» και στο «Mystic River». Ο Γαλλοκαναδός Ντενί Βιλνέβ («Μέσα από Τις Φλόγες», εδώ στην πρώτη αγγλόφωνη ταινία του) ξέρει να δημιουργεί καθηλωτική ατμόσφαιρα και έχει για σύμμαχούς του τον σπουδαίο διευθυντή φωτογραφίας Ρότζερ Ντίκινς κι ένα πολύ αξιόλογο (βλέπε και οσκαρικό) επιτελείο ηθοποιών. Στο επίπεδο της αγωνίας και του μυστηρίου η ταινία λειτουργεί αποτελεσματικά και κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο παρά τη μεγάλη διάρκεια. Η επιτυχία της παράλληλης επιδίωξής της να κάνει ένα βαθύτερο σχόλιο για την ανθρώπινη φύση και να θέσει κάποια ηθικά διλήμματα είναι περισσότερο συζητήσιμη.

Θοδωρής Τσιάτσικας