Χταποδάκια και άλλα διηγήματα στο BIOS- Μοναξιά μου όλα…
Στα προβλήματα της ελληνικής καθημερινότητας, με έμφαση την μοναξιά και την ανάγκη του ανθρώπου να γίνει αποδεκτός και να ανήκει κάπου εστιάζει η παράσταση «Χταποδάκια και άλλα διηγήματα» που παίζεται στο Bios. Η ομάδα της παράστασης είχε εμφανισθεί στον διαγωνισμό Scratch Night στο Bob Festival στο Bios πέρσι, με την δραματοποίηση του διηγήματος του Μ. Καραγάτση “Χταποδάκια”. Και φέτος ανεβάζει μια πιο ολοκληρωμένη παράσταση, με πέντε διηγήματα, μεταξύ των οποίων και αυτό του Καραγάτση..
Τα νεοελληνικά κείμενα που έχουν δραματοποιηθεί είναι (εκτός από τα «Χταποδάκια»), «Τα ρέστα» του Κ. Ταχτσή, «Ένας χωρισμός» του Μ. Χάκκα, «Ο τάφος» του Δ. Χατζή και «Ο κ. Γαρύφαλλος» του Ντ. Χριστιανόπουλου. Στην παράσταση αυτή πρωταγωνιστεί μια ομάδα νεαρών ηθοποιών, ο Ηλίας Βογιατζηδάκης, η Μυρτώ Πανάγου και η Νατάσα Παπανδρέου, οι οποίοι έχουν αναλλάβει την διασκευή αλλά και την σκηνοθεσία.
Η παράσταση αυτή είναι μια παράσταση απαγγελίας, αρκετά μινιμαλιστική, που χρησιμοποιεί μερικά σκηνοθετικά ευρήματα, για να τονίσει ορισμένα σημεία της δράσης και της ψυχολογίας των ηρώων και να δώσει κωμικούς και δραματικούς τόνους, ανάλογα με την κατάσταση. Η οικογένεια, οι κόντρες των καθημερινών ανθρώπων, ο χωρισμός, η μοναξιά και η ανάγκη για συντροφικότητα που μένει πάντα στην σφαίρα του ανικανοποίητου, είναι καποια από τα βασικά θέματα της σύνθεσης.
Υπάρχει ένα ψυχολογικό νήμα που ενώνει αυτές τις ιστορίες, καθώς αναφέρονται σε πληγωμένους ανθρώπους που καταλήγουν μόνοι. Αν και το στυλ αλλάζει και οι ιστορίες δεν μοιάζουν πάρα πολύ μεταξύ τους θεματικά, το ότι είναι αυτοτελή αφηγήματα, καθώς και το ότι πρόκειται για έργα της νεοελληνικής λογοτεχνίας που εστιάζουν στον μέσο άνθρωπο, τους δίνει μια ενότητα. Σε αυτό συμβάλλει και η σκηνοθετική άποψη των νεαρών ηθοποιών.
Οι ερμηνείες είναι αρκετά καλές και δείχνουν ότι οι ηθοποιοί έχουν ταλέντο και μπορούν να εξελιχθούν. Περισσότερο μου άρεσαν οι δύο κοπέλες, οι οποίες έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά η καθεμιά, τα οποία κατάφεραν να τα βγάλουν στην σκηνή. Η παράσταση βέβαια δεν είναι πολύ δεμένη, ούτε είναι τόσο υποστηριγμένη από σκηνοθετικά ευρήματα, όσο χρειάζεται, αλλά έχει ενδιαφέρον και δημιουργεί προσδοκίες για το μέλλον.
Κυρίως, αυτό που μου άρεσε σε αυτήν την παράσταση, είναι η αγάπη των συντελεστών της γι’ αυτό που κάνουν, αλλά και ο τρόπος που χωρίς υπερβολές και με αρκετό βάθος μπήκαν στο θέμα τους. Επέλεξαν κείμενα που δεν κάνουν ντόρο, αλλά κουβαλάνε μια αλήθεια. Και την είπαν με τον δικό τους τρόπο, δημιουργώντας ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα, που συνδυάζει την συγκίνηση με το χιούμορ και τον σαρκασμό.
Γιώργος Σμυρνής
Παίζεται Δευτέρα- Τρίτη στις 21:00 στο Bios (Πειραιώς 84, Γκάζι).
Περισσότερα διαβάστε ΕΔΩ
