Το Κορίτσι με Τα Πορτοκάλια

Θα μπορούσε να είναι μια ακόμη απολύτως φυσιολογική μέρα αν είχε χάσει εκείνο το τραμ… Αλλά ο Γιάν Όλαβ προφταίνει να μπει στο τραμ μια κρύα μέρα του φθινοπώρου στο Όσλο και σε εκείνο το συγκεκριμένο τραμ, εκείνη ακριβώς τη μέρα, τη βλέπει μπροστά του. Ένα πανέμορφο κορίτσι με κόκκινο παλτό, που κρατάει μια τεράστια σακούλα με πορτοκάλια. Εκείνη χαμογελάει και καθώς συναντιούνται οι ματιές τους, της πέφτει η σακούλα και τα πορτοκάλια κυλούν προς όλες τις κατευθύνσεις μέσα στο τραμ. Εκείνη κατεβαίνει στην επόμενη στάση, αλλά ο Γιάν Όλαβ δεν μπορεί να την βγάλει από το μυαλό του. Ποια είναι, και τι θα συμβεί αν δεν καταφέρει να την ξαναδεί ποτέ; Η αναζήτηση του κοριτσιού με τα πορτοκάλια τον οδηγεί από το παγωμένο Όσλο στην πολύχρωμη Σεβίλη, όπου ο αέρας είναι ζεστός και τα δέντρα γεμάτα πορτοκάλια. Είκοσι χρόνια αργότερα ο Γκέοργκ λαμβάνει ένα γράμμα από τον πατέρα του, τον Γιάν Όλαβ, σχετικό με ένα μυστηριώδες κορίτσι που αποκαλεί το κορίτσι με τα πορτοκάλια. Μα τι θα μπορούσε ένας πατέρας που δεν ζει πια να πει στον δεκαεξάχρονο γιό του? Ο Γκέοργκ αρχίζει να διαβάζει το γράμμα καθώς ταξιδεύει με το τραίνο για να πάει στα βουνά της Νορβηγίας για σκι. Σε αυτό το ταξίδι γνωρίζει τη Στέλλα. Μέσα από το γράμμα του πατέρα του και μια μαγική συνάντηση κάτω από τον ξάστερο ουρανό, ο Γκέοργκ συνειδητοποιεί ότι εκείνος και ο πατέρας του έχουν κάτι κοινό, το όνειρο της πραγματικής αγάπης…
Δεν έχω γνώμη για το βιβλίο του Γιοστέιν Γκάαρντερ στο οποίο βασίστηκε αυτή η νορβηγική ταινία του 2009. Ίσως στη σελίδα να λειτουργεί καλύτερα το παραμύθι αγαπησιάρικης φιλοσοφίας, συγκινησιακής ενηλικίωσης και μεταθανάτιου μελοδράματος. Η ταινία είναι σχετικά συμπαθής, αλλά τόσος ρομαντισμός και τόση γλυκύτητα στις μεγεθυμένες διαστάσεις της κινηματογραφικής οθόνης έχουν τις επιπτώσεις έκθεσης σε υπερβολική δόση γλυκόζης.

Θοδωρής Τσιάτσικας