Η δύναμη της ερμηνείας! Βουγιουκλάκη vs Γαλάνη…

Ο λόγος για το “Θάλασσα βαθιά” του Μάνου Χατζιδάκι, ένα τραγούδι που έγινε γνωστό από την Αλίκη Βουγιουκλάκη στην Μανταλένα. Από τότε το είπανε πολλοί και πολλές, αλλά εκεί που θα σταθώ εγώ είναι στην ερμηνεία της Δήμητρας Γαλάνη, την οποία έτυχε να ακούσω σε ένα cd που μας μοίρασαν στην συνέντευξη τύπου για την κοινή της εμφάνιση με την Χάρις Αλεξίου στο θεάτρο Παλλάς.

Το cd περιείχε κομμάτια που τραγούδησαν μαζί ή καθεμιά ξεχωριστά οι δυο σπουδαίες φωνές του ελληνικού τραγουδιού, το 1981. Ανάμεσα σε αυτά ήταν και το θάλασσα πλατιά του Χατζιδάκι. Γνώριζα το τραγούδι από την ερμηνεία της Βουγιουκλάκη και ομολογώ ότι δεν μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση.

Ακούγοντας το από την πολύ ανώτερη φωνή της Γαλάνη, η οποία έτσι κι αλλιώς δίνει έμφαση στην καλλιτεχνική αρτιότητα και όχι στην εμπορική απήχηση, πραγματικά μαγεύτηκα. Έτσι κι αλλιώς, μου αρέσει πολύ ο Χατζιδάκις, αλλά το ίδιο τραγούδι, από δύο διαφορετικές φωνές αποκτά τελείως διαφορετικό χαρακτήρα και δύναμη. Πόσο μάλλον όταν οι δύο αυτές διαφορετικές φωνές είναι της Γαλάνη με της Βουγιουκλάκη.

Η μαγική ερμηνεία της Δ. Γαλάνη μας γυρίζει πίσω 30 χρόνια, ενώ το τραγούδι το έγραψε ο Χατζιδάκις πολύ νωρίτερα.

Πάντως, το πρόβλημα του ελληνικού τραγουδιού σήμερα δεν είναι ότι της λείπουν οι φωνές επιπέδου Γαλάνη. Φωνές τέτοιου επιπέδου υπάρχουν. Το πρόβλημα είναι ότι λείπουν οι συνθέτες επιπέδου Χατζιδάκι, Λοΐζου Ξαρχάκου, Σαββόπουλου, Θεοδωράκη και πάει λέγοντας (η λίστα είναι μεγάλη). Πλέον, έχουμε πολλούς κατασκευαστές pop κομματιών, αλλά λίγους πραγματικούς συνθέτες. Έτσι και οι καλές φωνές που έχουμε και σήμερα, δεν έχουν αντίστοιχα καλά κομμάτια να ερμηνεύσουν.

Γιώργος Σμυρνής