Όταν Θέλω Να Σφυρίξω, Σφυρίζω
Ακόμα μία λιτή αλλά δυνατή ταινία από το ‘νέο κύμα’ του Ρουμάνικου σινεμά…
Ο Σίλβιου είναι 18 χρονών. Τα τελευταία 4 χρόνια βρίσκεται έγκλειστος στο Κέντρο Κράτησης Ανηλίκων, ενώ του απομένουν μόνο πέντε ημέρες για να αφεθεί ελεύθερος. Οι πέντε όμως αυτές ημέρες μοιάζουν με έναν ατέλειωτο εφιάλτη, όταν η μητέρα του εμφανίζεται μετά από απουσία χρόνων για να πάρει μαζί της στην Ιταλία τον μικρό του αδερφό, που ο Σίλβιου έχει μεγαλώσει σαν γιό του. Παράλληλα, στη ζωή του Σίλβιου, εμφανίζεται η Αννα , μία όμορφη συνομήλικη του που εργάζεται σαν κοινωνική λειτουργός. Με έντονα συναισθήματα να τον κατακλύζουν και τον χρόνο να κυλάει αντίστροφα, ο Σίλβιου οδηγείται σταδιακά στα άκρα…
Το νέο ρουμάνικο σινεμά έχει αποκτήσει μια αναγνωρίσιμη ταυτότητα: Ταινίες φτιαγμένες με απλά υλικά, απαλλαγμένες από οτιδήποτε περιττό είτε στο σενάριο είτε στην αισθητική, τραχύς ρεαλισμός και κοινωνικό σχόλιο. Σ’ αυτές τις γραμμές κινείται και η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Φλορίν Σερμπάν που διακρίθηκε στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Ο 35χρονος σκηνοθέτης μετατρέπει, με ωριμότητα, ευθύτητα και αντικειμενική ματιά, ένα θεατρικό έργο σε μια δυνατή κινηματογραφική εμπειρία βγάζοντας αληθινές ερμηνείες από, ερασιτέχνες στην πλειονότητά τους, νεαρούς ηθοποιούς.
Θοδωρής Τσιάτσικας
