Περισσότερα ‘Predators’, λιγότερη έμπνευση…
Ένας μισθοφόρος ξυπνάει ξαφνικά και συνειδητοποιεί ότι πέφτει από τον ουρανό με αλεξίπτωτο. Χωρίς να μπορεί να θυμηθεί τι προηγήθηκε, βρίσκεται σε μια πυκνή ζούγκλα. Το ίδιο συμβαίνει και σε μια ολόκληρη ομάδα οπλισμένων ανθρώπων με φονικές ικανότητες: Ανάμεσά τους, ένας Μεξικανός μαχαιροβγάλτης, μια Ισραηλινή σκοπευτής, ένας κατάδικος φονιάς, ένας Αφρικανός πολέμαρχος, ένας Ρώσος με εμπειρία στην Τσετσενία, ένα μέλος της Γιάκουζα αλλά και ένας γιατρός. Σύντομα θα καταλάβουν ότι αυτή η ζούγκλα δεν έχει σχέση με κανένα μέρος στη Γη και ότι είναι προορισμένοι για να γίνουν θηράματα τρομακτικών πλασμάτων…
Το ενδιαφέρον της αρχικής ιδέας εξανεμίζεται γρήγορα, οι εξηγήσεις περισσεύουν και τα χοντροκομμένα τέρατα (ενώ η επιτυχία του αρχικού «Predator» οφειλόταν στην αόρατη απειλή), η πομπώδης μουσική και οι μάχες στο σκοτάδι από ένα σημείο και μετά κουράζουν. Τελικά μια sci-fi περιπέτεια της σειράς, εκεί που θα περιμέναμε κάτι από το fanboy ενθουσιασμό του παραγωγού Ρόμπερτ Ροντρίγκες ή από το ταλέντο του Ούγγρου σκηνοθέτη Νιμρόντ Αντάλ για να ανανεωθεί το ενδιαφέρον για αυτή την eighties μυθολογία. Έτη φωτός πίσω από τα «Alien» και τον πρωτότυπο «Κυνηγό», δεν πλησιάζει ούτε αξιοπρεπή νεο-b-movies σαν το «Pitch Black»…
Θοδωρής Τσιάτσικας
