Στην πρώτη περίπτωση, η αντιμετώπιση εξέπεμπε τρυφερότητα, σεβασμό, φρεσκάδα, φαντασία, αθωότητα. Στη δεύτερη περίπτωση, κυριαρχούσε και πάλι ο σεβασμός, μαζί με τον επαγγελματισμό, αλλά υπερτερούσε το δέος. Πρόκειται για δύο θεατρικές παραστάσεις, διαφορετικές, σε διαφορετικούς χώρους, φτιαγμένες από διαφορετικές γενιές καλλιτεχνών, που είχαν, και οι δύο, όλα τα χαρακτηριστικά του πειραματικού εγχειρήματος.
Από την καλοκαιρινή παράσταση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ), τους «Επτά επί Θήβας», φάνηκε ότι κάποιο διαφορετικό αεράκι φυσάει στο ιστορικό κρατικό θέατρο της Βόρειας Ελλάδας. Μήπως ήταν απλώς μια δυναμική εμφάνιση στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Επιδαύρου ή υπάρχει μια αντίληψη και μια κατεύθυνση της καλλιτεχνικής διεύθυνσης που διέπει όλες τις παραγωγές του ΚΘΒΕ;
Πώς είναι να βλέπεις δύο φορές την ίδια παράσταση; Όχι όταν είσαι ο σκηνοθέτης, ή ένας από τους συντελεστές της παράστασης, αλλά όταν είσαι θεατής, έστω και ένας «επαγγελματίας» θεατής. Είδα, λοιπόν, στο Ηρώδειο, το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου, τη «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, του Μιχαήλ Μαρμαρινού και του Εθνικού Θεάτρου. Ήταν η τελευταία παράσταση της περιοδείας. Κατά σύμπτωση είχα δει την πρώτη, την πρεμιέρα, στην Επίδαυρο, στις 5 Αυγούστου.
Είναι πολλές οι φορές που βγαίνουμε από μία παράσταση και κοιταζόμαστε μεταξύ μας, οι του «συναφιού». Τα βλέμματα συνήθως είναι πολύ εύγλωττα, ιδιαιτέρως στις περιπτώσεις που το θεάμα ήταν κατώτερο των προσδοκιών μας. «Και τώρα τι θα γράψουμε;» είναι το ερώτημα που μας τριβελίζει σιωπηρά, μερικές φορές εκφέρεται κιόλας...
Αναζητούσα τη χρονιά, από τη στιγμή που έμαθα για τον θάνατο του Ουμπέρτο Εκο, τα ξημερώματα του Σαββάτου, σε ηλικία 84 ετών. Πρέπει να ήταν εκείνη η ίδια χρονιά που γράφει ο Ανταίος Χρυσοστομίδης στις «Κεραίες της εποχής μας», ιχνογραφώντας το τοπίο της πρώτης συνάντησής του με τον Ιταλό συγγραφέα.
Στην αρχή ήταν αγχωμένη, αλλά η προσδοκία ξεπερνούσε το άγχος. Τετάρτη βράδυ, 3 Φεβρουαρίου, έφτασα με τη Μαίρη στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Ποια είναι η Μαίρη; Είναι η κυρία που καθαρίζει κάθε 15 μέρες το σπίτι μου και κάμποσα σπίτια ακόμα και αυτή είναι η δουλειά που κάνει από το 2003 που έφτασε από την Αλβανία στην Ελλάδα.
Την Τετάρτη 28 Μαρτίου ο Γιώργης Χριστοδούλου, ο πιο ευρωπαίος τραγουδοποιός της νέας ελληνικής σκηνής λίγες εβδομάδες πριν το δεύτερο κύκλο συναυλιών του στην Ισπανία και πριν την επίσημη κυκλοφορία του άλμπουμ «Flâneur» στη Γαλλία, πραγματοποιεί μια από τις τελευταίες του εμφανίσεις στην Αθήνα στο Ginger Ale.
