Τέσσερις άνθρωποι συγκρούονται γύρω απ’ το μυστήριο μιας μεγάλης φυσικής καταστροφής, κι αναζητώντας την αλήθεια, αναμετριούνται με τον εαυτό τους, τον έρωτα, την τέχνη, τη φθορά και τον θάνατο.
Μια φωτορεπόρτερ, ένας αρχιτέκτονας κι ο ηλικιωμένος, ανοϊκός πατέρας του, εγκλωβίζονται στο κέντρο της Αθήνας, μια μέρα που εκτυλίσσονται εκτεταμένα κι αόριστα επεισόδια. Η αναγκαστική συμβίωση έχει απρόβλεπτη εξέλιξη και καθώς η ώρα περνά, αναδύονται ιδεολογικές συγκρούσεις, σχέσεις εξάρτησης και συσσωρευμένος θυμός. Όλοι εμπλέκονται σε μια τεράστια οικολογική καταστροφή, μια πυρκαγιά που έκαψε δάση και κατοικημένες περιοχές σκοτώνοντας δεκάδες ανθρώπους.
Η Άννα, η φωτορεπόρτερ, είναι πεπεισμένη ότι πρόκειται για σχεδιασμένο έγκλημα, με συγκεκριμένο στόχο και τεράστια οικονομικά οφέλη, κι αγωνίζεται να το αποδείξει. Όμως αυτή είναι μόνο μια ερμηνεία των γεγονότων. Για τον Παύλο, τον αρχιτέκτονα, τα ίδια γεγονότα, έχουν μια διαφορετική ερμηνεία και την πιέζει να παραιτηθεί από τον αγώνα της. Ο μόνος που ξέρει τι έχει στ’ αλήθεια συμβεί, είναι ο ηλικιωμένος πατέρας του, ο Λάμπρος, αλλά η αρρώστια έχει διαβρώσει πια τη μνήμη του και κανένα βέβαιο συμπέρασμα δεν μπορεί να βγει από τα λόγια του. Παρ’ όλα αυτά, η παρουσία τού πατέρα είναι κυρίαρχη και βασανιστική, αναγκάζοντας διαρκώς τους άλλους να τον υπηρετούν.
Μικρά, παράλογα συμβάντα, παρεμβαίνουν στην πραγματικότητα. Σταδιακά, τα επεισόδια του δρόμου πλησιάζουν προς το σπίτι, και καθώς η πίεση αυξάνεται, οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με τον ίδιο τον εαυτό τους. Οδηγούνται σε διαπιστώσεις και αποκαλύψεις που προσπαθούσαν χρόνια να αποφύγουν. Η Άννα, βλέπει τις βεβαιότητές της να κλονίζονται κι έρχεται η στιγμή ν’ αποφασίσει αν θα συνεχίσει έναν αγώνα με αβέβαιη έκβαση ή αν θα δώσει στον εαυτό της την ευκαιρία να ζήσει μια απλούστερη, πιο χαρούμενη ζωή.
