Έχετε διαβήτη; Ξέρετε ότι μπορεί να προσβάλλει και τα μάτια σας;

«Σύμφωνα με έρευνες, ένα στα δέκα άτομα στον πλανήτη μας πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη. Ένας στους 4 ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 θα παρουσιάσει βλάβες στα μάτια, λόγω της υψηλής συγκέντρωσης σακχάρου στον οργανισμό. Από αυτούς, το 50% δεν είναι ενήμερο για το πρόβλημα του, καθώς δεν υποβάλλεται σε τακτικό οφθαλμολογικό έλεγχο», επισημαίνει ο κ. Παντελής Παπαδόπουλος Συντονιστής Διευθυντής Χειρουργός Οφθαλμίατρος Α΄ Οφθαλμολογικής Κλινικής Metropolitan Hospital.

«Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια», συνεχίζει «αποτελεί μία από τις πιο σοβαρότερες εκδηλώσεις που εμφανίζονται στα μάτια εξαιτίας του σακχαρώδη διαβήτη και διακρίνεται σε δύο τύπους:

• Μη παραγωγική αμφιβληστροειδοπάθεια: Αυτή η μορφή μπορεί να εμφανίζεται σε ήπιο, μέτριο ή σοβαρό βαθμό. Σε αυτόν τον τύπο, επηρεάζονται αρχικά τα μικρά αγγεία του αμφιβληστροειδούς. Καθώς η νόσος εξελίσσεται, τα τριχοειδή αποφράσσονται, προκαλώντας ισχαιμία, ενώ τα μεγαλύτερα αγγεία αποκτούν βλάβες στα τοιχώματα τους, προκαλώντας, μικροαιμορραγίες, μικροανευρύσματα και εξιδρώματα, που μπορεί να οδηγήσουν σε μείωση της όρασης λόγω συσσώρευσης υγρών στην περιοχή τη ωχράς κηλίδας. Στην περίπτωση αυτή έχουμε το διαβητικό οίδημα ωχράς.
• Παραγωγική αμφιβληστροειδοπάθεια: Σε αυτό τον τύπο, λόγω της εκτεταμένης ισχαιμίας εμφανίζονται παθολογικά αγγεία, γνωστά και ως νεοαγγεία,. Εάν δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα, αυτά τα νεοαγγεία μπορούν να προκαλέσουν απότομη μείωση της όρασης λόγω αιμορραγιών, ελκτικής αποκόλλησης αμφιβληστροειδούς ή ακόμα και αύξησης της ενδοφθάλμιας πίεσης (νεοαγγειακό γλαύκωμα)».

• Διάρκεια του σακχαρώδη διαβήτη
• Μη ικανοποιητική ρύθμιση της υπεργλυκαιμίας (HbA1c > 6,5%)
• Υπέρταση
• Κάπνισμα
• Υπερχοληστερολαιμία
• Υπερλιπιδαιμία
• Πρωτεϊνουρία
• Κύηση/εγκυμοσύνη

«Στα πρώιμα στάδια της νόσου, δεν παρατηρούνται συμπτώματα από την όραση. Ακόμα και όταν υπάρχουν σοβαρές αλλαγές στον αμφιβληστροειδή, λόγω μη παραγωγικής αμφιβληστροειδοπάθειας, ο ασθενής μπορεί να μην αντιλαμβάνεται κάποια συμπτώματα που θα τον οδηγήσουν στο γιατρό, επειδή δεν νοιώθει κάποιο πόνο ή δεν επηρεάζεται η όραση του, αναφέρει ο κ. Παπαδόπουλος και συμπληρώνει:

«Τα πρώτα συμπτώματα μείωσης της όρασης θα παρουσιαστούν όταν θα επηρεαστεί ή ωχρά κηλίδα, η κεντρική περιοχή του αμφιβληστροειδούς, εκεί δηλαδή που βρίσκονται οι σημαντικότεροι φωτο-υποδοχείς. Το διαβητικό οίδημα της ωχράς οφείλεται σε συσσώρευση υγρών από τα αγγεία που διαρρέουν. Στην περίπτωση αυτή η μείωση της όρασης εμφανίζεται προοδευτικά και μέσα σε μεγάλο χρονικό διάστημα. Αν όμως συμβεί κάποια ενδοβολβική αιμορραγία λόγω νεοαγγείωσης, τότε η πτώση της όρασης θα είναι απότομη. Σε περίπτωση νεοαγγειακού γλαυκώματος, η μείωση της όρασης μπορεί να συνοδεύεται και από πόνο.

«Παρόλα αυτά», αξίζει να σημειωθεί ότι «ακόμα και σε προχωρημένες περιπτώσεις, η νόσος μπορεί να εξελίσσεται για αρκετό χρονικό διάστημα χωρίς συμπτώματα, υπογραμμίζοντας την ανάγκη τακτικής οφθαλμολογικής παρακολούθησης για άτομα με διαβήτη. Οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη θα πρέπει να εξετάζονται μία φορά το χρόνο, αν δεν έχουν σημεία διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας. Αν εμφανίσουν σημεία, τότε η παρακολούθηση θα πρέπει να γίνεται συχνότερα, ανάλογα με την βαρύτητα της αμφιβληστροειδοπάθειας» προσθέτει.

Η καλύτερη προστασία κατά της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας είναι οι τακτικές οφθαλμολογικές εξετάσεις. Σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Οφθαλμολογίας, η προτεινόμενη συχνότητα ελέγχου για ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη ορίζεται ως εξής:

• Για ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου Ι, κάθε έτος έπειτα από 5 χρόνια από τη διάγνωση.
• Για ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ, άμεσα μετά τη διάγνωση και έπειτα από κάθε έτος.
• Για εγκύους γυναίκες με σακχαρώδη διαβήτη, ο έλεγχος προτείνεται κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου της κύησης.

Ο ετήσιος οφθαλμολογικός έλεγχος βοηθά στην άμεση διάγνωση της διαβητικής οφθαλμικής νόσου και περιλαμβάνει διάφορες εξετάσεις, ανώδυνες, που πραγματοποιούνται στον οφθαλμίατρο.

«Η καλύτερη προσέγγιση για τη θεραπεία της νόσου είναι η ρύθμιση του διαβήτη», τονίζει. «Η θεραπευτική προσέγγιση ποικίλλει ανάλογα με τον τύπο και τη σοβαρότητα της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας, με τον οφθαλμίατρο να επιλέγει την κατάλληλη προσέγγιση για τον κάθε ασθενή. Οι υπάρχουσες θεραπείες, εφαρμόζονται ανάλογα με το στάδιο της νόσου και μπορούν να σταθεροποιήσουν ή ακόμη και να βελτιώσουν την όραση των ασθενών που πάσχουν από διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, οίδημα της ωχράς κηλίδας και άλλες σχετικές καταστάσεις», καταλήγει ο κ. Παπαδόπουλος.