Η μεγάλη ανατριχίλα

Αρχές δεκαετίας του 80. Μια παρέα παλιών επαναστατημένων φοιτητών, στα τριάντα τους επιτυχημένοι καριερίστες πια, ξανασμίγει με αφορμή την κηδεία ενός από αυτούς, μετά την αυτοκτονία του. Στο Σαββατοκύριακο που θα περάσουν μαζί σε μια απομονωμένη αγροικία, θα θυμηθούν τα παλιά, θα ξανασκεφτούν τις αλλαγές στη ζωή τους, θα επανεκτιμήσουν τους παλιούς δεσμούς και τη φιλία τους.

To 1983, o Λόρενς Κάσνταν, ήδη επιτυχημένος σεναριογράφος μπλοκμπάστερ («Οι κυνηγοί της χαμένης κιβωτού», «Star Wars») και με ένα αναγνωρισμένο σκηνοθετικό ντεμπούτο (το αισθαντικό νεονουάρ «Έξαψη»), γράφει και σκηνοθετεί μια ταινία «ανσάμπλ» με πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες κάποιους μάλλον άγνωστους τριαντάρηδες ηθοποιούς, που πολύ σύντομα θα γίνοντας σούπερ σταρ του Χόλιγουντ (Γκλεν Κλόουζ, Ουίλιαμ Χαρτ, Τομ Μπέρεντζερ, Κέβιν Κλάιν, Μεγκ Τίλι, Κέβιν Κόστνερ).

Η «Μεγάλη Ανατριχίλα», είναι ένα φιλμ για την γενιά των εξεγερμένων χίπιδων, λευκών μεσοαστών Αμερικανών, που εξελίχθηκαν μέσα σε σχεδόν μια δεκαετία σε ανερχόμενους γιάπιδες, επιχειρηματίες, οικογενειάρχες ή δυνητικούς οικογενειάρχες.

Μιλάει για τη νοσταλγία των «παλιών καλών ημερών», τους μικρούς και μεγάλους συμβιβασμούς μα και τα αδιέξοδα μιας γενιάς που ήθελε να αλλάξει τον κόσμο. Κρίνει, πότε γλυκόπικρα, πότε κυνικά και πάντα με χιούμορ, τους ήρωες της ταινίας, μέσα από κυρίως διαλογικές σκηνές με αυξομοιούμενη ένταση.

Το φάντασμα των 60s περιφέρεται στο παλιό αγροτόσπιτο για ένα Σαββατοκύριακο. Όμως, πέρα από μια ματιά στην εξέλιξη των Αμερικανών νεολαίων στις δεκαετίες, το φιλμ αποτελεί, τελικά, κι έναν ύμνο στην πραγματική φιλία, στους ανθρώπινους δεσμούς που αντέχουν στον χρόνο, στην αποδοχή και στην ανακούφιση κοντά στα πραγματικά οικεία πρόσωπα, εκεί βρίσκεται και η οικουμενική του δυναμική. Όπως φυσικά και το (αναμενόμενα) γοητευτικό σάουντρακ, αποκλειστικά με γνωστούς «ύμνους» της πρώτης νιότης των ηρώων της
ταινίας.