Εξέλιξη

2012. Ο Νίκος μένει στην Αθήνα. Είναι σκηνοθέτης και διδάσκει σκηνοθεσία κινηματογράφου στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Ζητά από τον πατέρα του, τον κύριο Αντρίκο, να τον συνοδεύσει στην τελετή ορκωμοσίας για την εξέλιξη του στην ανώτερη βαθμίδα στο Πανεπιστήμιο.

Ένα ταξίδι πατέρα – γιού με το τρένο, με τον χρόνο να κυλάει προς τα πίσω.

Θέλησα να μιλήσω για την εμπειρία 19 χρόνων που δίδαξα “Σκηνοθεσία” στο Τμήμα Κινηματογράφου τού Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Τη χαρά που ένιωθα σε ένα καλό μάθημα, τις ελπίδες να φτιάξουμε μία από τις καλλίτερες σχολές κινηματογράφου στην Ευρώπη, τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε. Για τον κινηματογράφο.

Ειδικότερα για τη διδασκαλία του, πώς η ψευδαίσθηση μετατρέπεται σε συγκίνηση. “Όλα είναι ψέματα -λέει ο “Νίκος” σε μία άσκηση- όμως τα αισθήματα μας, είν’ αληθινά”. Γιά 3 γενιές. Τού “κυρίου Αντρίκου”, των φοιτητών -τις χωρίζει γκρεμός- και τού “Νίκου” ανάμεσα να προσπαθεί να περάσει το πάθος του στους νέους κινηματογραφιστές. Τέλος να μιλήσω, γιά έναν γιό που με πολύ μεγάλη καθυστέρηση ζητά από τον πατέρα του την επιβεβαίωση.
Π. Χούρσογλου