Αγώνες πείνας

Από τα ερείπια ενός μέρους που κάποτε ήταν γνωστό ως Βόρεια Αμερική έχει αναδυθεί το έθνος της Πάνεμ, μια λαμπερή Κάπιτολ που περιβάλλεται από δώδεκα απομακρυσμένες επαρχίες. Η Κάπιτολ είναι σκληρή και αμείλικτη και κρατά τις επαρχίες υπό τον έλεγχό της αναγκάζοντάς τις να στέλνουν από ένα αγόρι και ένα κορίτσι ηλικίας από δώδεκα μέχρι δεκαοχτώ για να συμμετάσχουν στους ετήσιους Αγώνες Πείνας, έναν αγώνα θανάτου που μεταδίδεται ζωντανά από την τηλεόραση. Για την δεκαεξάχρονη Κάτνις Έβερντιν, που ζει μόνη μαζί με τη μητέρα και τη μικρότερη αδερφή της, η απόφαση της να πάρει εθελοντικά τη θέση της αδερφής της στους Αγώνες δεν διαφέρει και πολύ από μια θανατική ποινή. Όμως η Κάτνις έχει φτάσει κι άλλη φορά κοντά στο θάνατο -και η επιβίωση είναι δεύτερη φύση για εκείνη. Χωρίς να το επιδιώκει πραγματικά, διεκδικεί σοβαρά τη νίκη. Αλλά για να νικήσει, θα πρέπει να αρχίσει να κάνει επιλογές που φέρνουν σε σύγκρουση την επιβίωση με την ανθρωπιά και την αγάπη με τον έρωτα…

Βασισμένη σε πετυχημένη σειρά νεανικών βιβλίων, αυτή φαίνεται πως θα είναι η αρχή του νέου μεγάλου κινηματογραφικού franchise μετά τον «Χάρι Πότερ» και το «Twilight». Κάπου είναι φανερή η προσπάθεια να πετύχει η ταινία πολλούς συμβιβασμούς (να μην απογοητεύσει τους αναγνώστες φανς και να κερδίσει και νέο κοινό, να κρατήσει τη σκληρή ιδέα χωρίς να γίνει υπερβολικά βίαιη, να συνδυάσει ‘δυστοπική’ δράση με εφηβικό ρομάντζο, να σταθεί αυτόνομα και να προετοιμάσει και για τις συνέχειες), όμως σε γενικές γραμμές τα καταφέρνει.

Ο Γκάρι Ρος στήνει πειστικά έναν μελλοντολογικό κόσμο που συνδυάζει στοιχεία από την αρχαία Ρώμη και το «1984», από το «Battle Royal» και το «Rollerball», αξιοποιώντας και σχολιάζοντας ταυτόχρονα τους μηχανισμούς των reality shows, και η ταινία είναι (σχεδόν μέχρι το τέλος) αρκετά συναρπαστική στη θέασή της. Βασικό ατού της είναι και η Τζένιφερ Λόρενς, η νεαρή πρωταγωνίστρια που από το «Winter’s Bone» είχε δείξει πόσο φυσικά μπορεί να συνδυάσει ευαισθησία και τσαγανό.