Δύο εισιτήρια για τις Κυκλάδες
Γαλλική κωμωδία με έντονο ελληνικό χρώμα – Σαντορίνη, Μύκονος, Αμοργός- και μια απίθανη τριπλέτα γυναικών (Καλαμί, Σκοτ Τόμας, Κοτ) στους βασικούς ρόλους.
Όταν ήταν έφηβες στα τέλη των 80ς η Μπλαντίν και Μαγκαλί ήταν αχώριστες και ονειρεύονταν να ταξιδέψουν στην Αμοργό όπου γυρίστηκε το «Απέραντο Γαλάζιο» του ΛικΜπεσόν. Στη συνέχεια χάθηκαν όπως συμβαίνει συχνά αλλά τώρα τους δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία για να πραγματοποιήσουν το νεανικό τους όνειρο.
Από το 1989 στο 2022
Μεγάλη η χρονική απόσταση μεταξύ 1989 και 2022 κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα στην περίπτωση της συγκρατημένης, ορθολογίστριας και κάπως πικρόχολης Μπλαντίν που δεν μπορεί να κρύψει την απογοήτευση για την πορεία που πήρε η ζωή της και κυρίως για το σχετικά πρόσφατο διαζύγιο της. Ο γιος της προσπαθεί να την κάνει να βρει το χαμένο της κέφι και χάρη στα μέσα μαζικής δικτύωσης εντοπίζει την κολλητή της από το σχολείο.
Παρότι η πρώτη συνάντηση τους είναι απογοητευτική για την τεχνικό ακτινολογίας Μπλαντίν, η οποία βλέπει στο πρόσωπο της ελαφρόμυαλης και «μεγαλύτερης τσαμπατζούς στον κόσμο» Μαγκαλί όσα απεχθάνεται, τελικά πείθεται από το γιο της να κάνει μαζί της το ταξίδι ζωής προς την Αμοργό. Το οποίο φυσικά γρήγορα μετατρέπεται σε εφιάλτη.
Όμως ο σκηνοθέτης Μαρκ Φιτουσί παρότι δεν αποφεύγει τα γνώριμα κωμικογραφικά κλισέ έχει την ικανότητα να βγάζει από κάθε σκηνή την συναισθηματική συνέπεια που απαιτεί η δραματική στον πυρήνα της ιστορία του. Το «Δύο εισιτήρια για τις Κυκλάδες» δεν είναι μόνο μια ιστορία φιλίας για δύο γυναίκες που παλιά τις ένωναν τόσα πολλά αλλά από μια επιπολαιότητα ή παρεξήγηση όλα έσβησαν σε μια στιγμή. Κυρίως είναι μια συμπαθέστατη ιλαροτραγική περιπέτεια προς την αποδοχή του εαυτού μας και όλων όσων μας διαμόρφωσαν.
[relart 2]
Όμως η μικρή οδύσσεια των δύο γυναικών – που στο κεφάλαιο της Μυκόνου θα γίνουν τρεις με την απολαυστική παλαιοχίπισσα Κριστίν Σκοτ Τόμας να ανεβάζει αισθητά τους τόνους της διασκέδασης- δεν εμπεριέχει μόνο της έννοια της συμφιλίωσης. Είναι ακόμη ένας τρυφερός απολογισμός που αποφεύγει τις μεγαλοστομίες και τα έντονα διδάγματα με βασικά χαρακτηριστικά την γυναικεία ενδυνάμωση, την απελευθερωτική αντίδραση κατά της πατριαρχίας – το στιγμιότυπο αντρικής βίας στη Μύκονο- και τη σημασία να πραγματοποιείς τα όνειρα σου ακόμη κι όταν όλα δείχνουν πως τα έχεις ξεχάσει.
