Titane

Η νεαρή Αλεξιά που έχει πέσει θύμα σοβαρού τροχαίου όταν ήταν παιδί, δυσκολεύεται να βρει την ερωτική ικανοποίηση αλλάζοντας διαρκώς παρτενέρ. Τελικά η ολοκλήρωση έρχεται μετά από την ερωτική συνεύρεση με μια Κάντιλακ! Θα ακολουθήσει μια σειρά βίαιων φόνων που θα την οδηγήσουν στο περιθώριο και τη φυγή, πριν βρει απροσδόκητα τη ζεστασιά στην αγκαλιά ενός μοναχικού μεσήλικα πυροσβέστη που αναζητά εδώ και μια δεκαετία τα ίχνη του εξαφανισμένου γιου του.

Η 38χρονη Ζουλιά Ντικουρνό μας είχε εντυπωσιάσει πριν από 5 χρόνια με το ντεμπούτο της, το κανιβαλιστικό χρονικό ενηλικίωσης «Raw» (ή «Ακρότητες» όπως κυκλοφόρησε στην Ελλάδα) που ήταν συγχρόνως μια ευφυής παραβολή για τη σεξουαλικότητα και τη βία . Τα παραπάνω στοιχεία αναπτύσσονται σε μια ακόμη πιο πρωτότυπη αλληγορία που πατά στη μυθολογία της αλά Κρόνενμπεργκ μετάλλαξης, όπου σάρκα και μεταλλική λαμαρίνα γίνονται ένα, όπως συνέβη με το – πήγα βιαστικά να γράψω «αξεπέραστο» αλλά με μια δεύτερη σκέψη συνειδητοποίησα ότι εδώ η μαθήτρια Ντικουρνό μάλλον ξεπέρασε το δάσκαλο-  σπουδαίο «Crash» που γυρίστηκε το 1995.

Το αταξινόμητο «Titane» (ερωτικό θρίλερ, γκροτέσκα κωμωδία, υπαρξιακό δράμα) σοκάρει με την ωμή, ακραία βία της – ειδικά στο πρώτο ημίωρο γίνεται ο κακός χαμός- και θα απωθήσει μεγάλη μερίδα του κοινού. Πάντως οι πιο υπομονετικοί και ανοιχτόμυαλοι που θα αντέξουν μέχρι το τέλος, θα βιώσουν μια ανεπανάληπτη κινηματογραφική εμπειρία με θαρραλέες ιδέες που σπάνε κάθε ταμπού.

Τα πολλαπλά μηνύματα και οι συμβολισμοί του προβοκατόρικου μεν αλλά τολμηρού φιλμ, σχετίζεται με την έννοια της ταυτότητας, της αλλαγής στους ρόλους των φύλων, την πατριαρχία που βιώνει τις τελευταίες μέρες της και την γέννηση ενός νέου κόσμου όπου η ενισχυμένη θέση της γυναίκας βρίσκει την αληθινή της ταυτότητα σε μια οργιώδη τελετουργία απελευθέρωσης που ξεπερνά κάθε όριο.

Σωματικό, πνευματικό, ψυχολογικό και κυρίως κινηματογραφικό. Φυσικά το έργο δίχασε τις Κάννες όπου η Ντικουρνό έγινε η μόλις δεύτερη γυναίκα στην ιστορία του θεσμού (προηγήθηκε η Κάμπιον με τα «Μαθήματα πιάνου» το 1993) που κερδίζει τον Χρυσό Φοίνικα.