Ένας θρίαμβος

Ο θεατρικός ηθοποιός και σκηνοθέτης Ετιέν εργάζεται στο θεατρικό εργαστήρι μιας φυλακής και σχεδιάζει να ανεβάσει το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Μπέκετ αποκλειστικά με τη συμμετοχή κρατουμένων.

Το πανέξυπνο και γραμμένο με σπάνια ανθρωπιά «Ένας Θρίαμβος» έρχεται να σβήσει μονοκοντυλιάς κάποιες μεγαλόσχημες θεατρικές υπερβολές που καταπιάνονταν με το έργο-σύμβολο του Μπέκετ. Το σκηνοθετικό εύρημα της απλότητας που ταιριάζει γάντι με τον ανακυκλώμενο ματαιωμένο χρόνο της μπεκετικής προβληματικής, προσφέρει στον Κουρκόλ τη δυνατότητα να φτάσει όσο πιο βαθιά γίνεται στην πεμπτουσία του αυθεντικού έργου. Η ιδέα μάλιστα να μεταφέρει τον «Γκοντό» μέσω ενός αυθεντικού περιστατικού που συνέβη το 1980 στην Σουηδία (οι κρατούμενοι που θα ανέβαζαν το έργο δραπέτευσαν και όταν το έμαθε ο Μπέκετ δήλωσε ενθουσιασμένος για την πράξη τους) προσδίδει ακόμη μεγαλύτερη αξία στην εμπνευσμένη και συνεπή διασκευή του έργου.

Ο Εμανουέλ Κουρκόλ δεν ξεχνά ούτε στιγμή πως το παράλογο του Μπέκετ είναι πρωτίστως κωμικό κι ακολούθως δραματικό. Ο τραγικός και μεγαλειώδης μονόλογος του Καντ Μεράντ είναι απλώς ο επίλογος σε μια σπαραχτικά αληθινή παράσταση που είναι φτιαγμένη με καρδιά. Όπως σωστά λέει ο ήρωας «μόνο αυτοί μπορούν να ξέρουν για τι πραγματικά μιλά ο Μπέκετ». Βλέπεις, αυτοί έχουν μάθει σχεδόν σε όλη τους τη ζωή να περιμένουν.