Candyman

Για πολλά χρόνια η περιοχή που βρισκόταν το συγκρότημα Καμπρίνι-Γκριν στο Σικάγο, ζούσε υπό τον τρόμο ενός αστικού μύθου ονόματι Candyman. Σήμερα  εκείνα τα κτίρια έχουν γκρεμιστεί και στην θέση τους έχουν διαμορφωθεί πλούσια λοφτ. Σε ένα από αυτά μετακομίζει ένα νέο ζευγάρι καλλιτεχνών που ακούει για πρώτη φορά τις παλιές, τρομακτικές ιστορίες  του ψυχοπαθή δολοφόνου με το γάντζο στο χέρι  που εμφανίζεται σε όσους πουν το όνομά του πέντε φορές μπροστά στον καθρέφτη.

Το όνομα του Τζόρνταν Πιλ είναι εγγύηση για το σύγχρονο μεταφυσικό τρόμο όπως αποδείχτηκε με τα δύο πρώτα του φιλμ «Τρέξε» και «Εμείς». Εδώ ο αφροαμερικανός σκηνοθέτης περιορίζεται στο ρόλο του συνσεναριογράφου αφήνοντας την σκηνοθετική διεύθυνση του έργου στην ταλαντούχα Νία Ντα Κόστα («Little Woods»). Το νέο “Candyman” είναι χτισμένο υποδειγματικά (τρόμος και πολιτική θέση δένουν άψογα στο πολυεπίπεδο σενάριο) και άκρως τρομακτικά γύρω από τον αρχετυπικό αστικό μύθο.

Οι ρίζες της ιστορίας ξεκινούν από το μακρινό 1890 όπου κι ανοίγει ο κύκλος του αίματος με ένα πρωτοφανές επεισόδιο βίας και απλώνονται με ακρίβεια στο διεξοδικό σχολιασμό για την ανοιχτή πληγή του ρατσισμού στη σύγχρονη Αμερική. Με τα φαινόμενα αστυνομικής βίας να επαναλαμβάνονται σε ανεξέλεγκτο βαθμό και την ομπρέλα του προβληματισμού να ανοίγει σε ευρύτερο πολιτικοκοινωνικό σχολιασμό (η κοινότητα των  ευκατάστατων millennials και των καλλιτεχνών στο στόχαστρο) ο νέος «Candyman» έρχεται να διορθώσει μια αδικία πολλών ετών.

Η παραγνωρισμένη ταινία του Μπέρναρντ Ρόουζ με τον επιβλητικό Τόνι Τοντ στο κεντρικό ρόλο άξιζε καλύτερης τύχης όταν πρωτοπροβλήθηκε το 1992 και ίσως η μοντέρνα ματιά με τις φρέσκιες ιδέες των Τζόρνταν Πιλ -Νία Ντα Κόστα να βοηθήσουν προς την οριστική αποκατάσταση της.

Όσον αφορά το ελεύθερο και μοντέρνο «ριμέικ» του είναι μια ανατριχιαστική, στα όρια του ζοφερού, ματιά πάνω στην βία και τα παρακλάδια της που δεν καθορίζει απλώς τα μέτρα ενός ακραίου σπλάτερ που σε κάποιες σκηνές θα σας αφήσει άφωνους αλλά ορίζει και την πολιτική συνθηματολογία ενός νέου παράξενου κόσμου όπου ο ρεαλισμός, η καλλιτεχνική έμπνευση και το μεταφυσικό συνυπάρχουν αρμονικά στο ίδιο κάδρο.