Καλοκαίρι του ’85

Το καλοκαίρι του 1985 σε παραθαλάσσιο θέρετρο της Νορμανδίας, η βάρκα του 16χρονου Αλέξ αναποδογυρίζει στην προσπάθεια του να αποφύγει μια επικίνδυνη καταιγίδα. Από την δύσκολη κατάσταση θα τον βγάλει ο 18χρονος Νταβίντ. Τα δύο αγόρια από εκείνη την στιγμή γίνονται αχώριστοι φίλοι ώσπου ένα τραγικό συμβάν θα βάλει τέλος στη σχέση τους.

Το βιβλίο του Τσέιμπερς που επηρέασε τον Οζόν ο οποίος σχεδίαζε εδώ και χρόνια να το κάνει ταινία, είναι το «Dance on my grave». Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από την υπόσχεση που δίνουν οι δύο νεαροί εραστές. Στην περίπτωση που ένας από τους δύο πεθάνει πρώτος ο άλλος είναι υποχρεωμένος να χορέψει στον τάφο του. Εφηβικές ευαισθησίες πασπαλισμένες με την απαραίτητη στρώση μακάβριου ρομαντισμού, οδηγούν τον Οζόν στο να πασχίζει να φτιάξει ένα γκέι δράμα που δυσκολεύεται να βρει την ισορροπία μεταξύ του ανάλαφρου και του τραγικού. Το αποτέλεσμα είναι μια υπερβολική και σοβαροφανής ταινία που μόλις και διασώζεται χάρη στην ειλικρίνεια του νεανικού ερωτικού πάθους.

Μέσα από τα μάτια του ευάλωτου Αλέξ ή Αλέξι όπως θέλει να τον αποκαλούν, παρακολουθούμε σε συντομογραφία τα βασικά κομμάτια μιας σχέσης ζωής που ξεκινά από την «ομορφότερη νύχτα» και καταλήγει στη «χειρότερη μέρα». Ενδιάμεσα παρακολουθούμε την προσπάθεια δύο τόσο διαφορετικών χαρακτήρων να συντονιστούν στο ίδιο μήκος κύματος αλλά η εμπειρία και κυρίως η ένταση του ερωτικού πάθους σε συνδυασμό με την αντίθετη στάση ζωής θα επιφέρει το κλείσιμο της αυλαίας με ένα αρκετά κραυγαλέο και μάλλον αχρείαστο τρόπο. Το φιλμ ήταν υποψήφιο για το Χρυσό Φοίνικα το 2020.