Ενας υπέροχος γείτονας
Χάρη στην αληθινή ιστορία που πραγματεύεται η ταινία της Μάριελ Χέλερ ο Τομ Χανκς βρέθηκε στις φετινές υποψηφιότητες των Οσκαρ αν και νικητής στην κατηγορία του Β ρόλου αναδείχτηκε ο Μπραντ Πιτ («Κάποτε στο Χόλιγουντ»).
Υπόθεση
Ο κυνικός δημοσιογράφος περιοδικού Λόιντ Βόγκελ αναλαμβάνει να γράψει έναν άρθρο για τον δημοφιλή παρουσιαστή παιδικών προγραμμάτων Μίστερ Ρότζερς, που έχει γαλουχήσει γενιές και γενιές Αμερικανών. Σταδιακά, όμως, ξεπερνά τις επιφυλάξεις του, καθώς η γνωριμία με τον παρουσιαστή θα τον φέρει σε επαφή με ένα ξεχασμένο κομμάτι του εαυτού του.
Με τον τρόπο του Κάπρα
Ο Φρεντ Ρότζερς ήταν ο χαρισματικός και θρυλικός τηλεοπτικός παρουσιαστής του μακροβιότερου παιδικού προγράμματος της Αμερικής, που έκλεψε τις καρδιές μικρών και μεγάλων για πάνω από τριάντα χρόνια. Τον υποδύεται ο δύο φορές βραβευμένος με Όσκαρ Τομ Χανκς και η αλήθεια είναι ότι ο βετεράνος ηθοποιός μοιάζει ταμάμ για το ρόλο. Το θέμα της ταινίας «Ένας Υπέροχος Γείτονας» είναι η καλοσύνη και η δύναμη της ευγένειας που έρχεται κόντρα στον κυνισμό και την καχυποψία. Το διαχρονικό μήνυμα της ταινίας θυμίζει το σινεμά του Φρανκ Κάπρα, όμως υπάρχει μια διαφορά.
Στις μεγάλες του δημιουργίες όπου ξεχωρίζει φυσικά το αριστουργηματικό «It’s a wonderful life» (1946) ο Κάπρα τοποθετεί τον ουμανισμό του σε συγκεκριμένο πολιτικο-κοινωνικό πλαίσιο όπου ο αγώνας για επιβίωση έχει τον πρώτο λόγο σε μια Αμερική η οποία ακόμη ψάχνει να βρει τον εαυτό της. Η ταλαντούχα Μάριελ Χέλερ (Can You Ever Forgive Me?) δεν παραβλέπει ακριβώς την παραπάνω συνιστώσα αλλά το ενδιαφέρον της στρέφεται σε άλλα πεδία όπου η ανθρώπινη επαφή και το θέμα της φιλίας – σε συνάρτηση με το περισσότερο ψυχολογικό κομμάτι του εύθραυστου ήρωα- μοιάζουν να είναι τα πρωτεύοντα σημεία με την πολιτική να απουσιάζει.
Η ταινία που βασίζεται στο άρθρο του δημοσιογράφου Τομ Τζούνοντ με τίτλο Can You Say… Hero? που δημοσιεύτηκε στο Esquire τον Νοέμβριο του 1998, είναι ο ορισμός του feelgood σινεμά, με εικόνες και καταστάσεις που πλημμυρίζουν από συναίσθημα και πικρό χιούμορ. Δεν αποφεύγει πάντως τον διδακτισμό ούτε αρνείται μια πιο γλυκερή ματιά πάνω στα σοβαρά ζητήματα της ζωής αν και η ανάγκη της επιστροφής στα λυτρωτικά λημέρια της παιδικής αθωότητας είναι κάτι που δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς. Όσο κυνικός κι αν είναι.
- Πειραιάς
