Το 7ο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων έρχεται στη Στέγη

Δυνατά beats trance μουσικής μάς υποδέχονται στο “Becoming With Animal” και, μαζί, ένα σχοινί που δαμάζει ή/και απελευθερώνει πρωταρχικά ένστικτα. Στο “manoeuvre_”, το βασικό στοιχείο είναι ένα οικοδομικό υλικό: το άκαμπτο ξύλινο μαδέρι. Στο “Reverie”, η σκηνή αντιμετωπίζεται ως μαγική κουνελότρυπα, χωροχρόνος ονειροπόλησης και ρεμβασμού. Πολυμορφικό ον που διέφυγε από κάποια sci-fi δυστοπία θυμίζει το πλάσμα που συνθέτουν οι δύο χορευτές στο “Vanishing Point”. Η απόπειρα σύνδεσης και αποσύνδεσης είναι διάχυτη στα μοτίβα που αναπτύσσουν οι τρεις χορευτές του “DisJoint”, ενώ στο “A Little More Than Nothing” οι θεατές είναι εκείνοι που καλούνται να γίνουν για λίγο χορευτές.

«Οι χορευτές είναι ανθρώπινα όντα, όπως εσείς κι εγώ», για να χρησιμοποιήσουμε τη φράση του Βρετανού κριτικού χορού Sanjoy Roy. Ο ίδιος, μαζί με τους Vallejo Gantner, Ásgerður Gunnarsdóttir, Λίντα Καπετανέα, Ανδρονίκη Μαραθάκη και Alexander Graham Roberts αποτέλεσαν την κριτική επιτροπή που επέλεξε τον βασικό κορμό των έξι παραστάσεων του φετινού φεστιβάλ, βάσει σχετικού open call. Συναντήσεις και εργαστήρια των προκριθέντων με καλλιτέχνες-συνεργάτες της Στέγης, όπως τον Δημήτρη Παπαϊωάννου και τον Ευριπίδη Λασκαρίδη, έδωσαν τον χαρακτήρα άτυπου lab και, μαζί, την αίσθηση μιας σκυτάλης που περνάει από τη μια γενιά στην επόμενη σε συνθήκες αμοιβαιότητας όσο και γόνιμης ρήξης.

Reverie

Δύο άλλα έργα προήλθαν μετά από απευθείας ανάθεση. Το “Zeppelin Bend”, το οποίο θα δούμε ως work-in-progress πριν από την ευρωπαϊκή του πρεμιέρα, ανατέθηκε από την πρώην καλλιτεχνική επιμελήτρια της Στέγης, Κάτια Αρφαρά, στην –ήδη καταξιωμένη στη Γαλλία– χορογράφο Κατερίνα Ανδρέου, γνώριμη από το 5ο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων της Στέγης. Θέμα του; Οι fitness πρακτικές ευεξίας, όπως η aerial yoga, ως ένα αμφιλεγόμενο new-age ελιξίριο ευζωίας. Το “Re-call”, στο οποίο η ισχύς της προσωπικότητας αναγορεύεται σε συνώνυμο της χειραφέτησης, προέκυψε επίσης από ανάθεση της Στέγης, στο πλαίσιο του δικτύου Europe Beyond Access, που έχει ως στόχο την ανάδειξη καλλιτεχνών των παραστατικών τεχνών με αναπηρία.

«Δεν είμαι χορογράφος» επισημαίνει ο διεθνώς ανερχόμενος δημιουργός Ευριπίδης Λασκαρίδης, ο οποίος προλογίζει το 7ο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων, με τις δύο πρώτες χορογραφίες του: “RELIC” (στις 28/1) και «ΤΙΤΑΝΕΣ» (στις 31/1), αποκλειστικά για Φίλους της Στέγης, επαγγελματίες και ειδικούς του χορού. Αρνούμενος αυτή την ιδιότητα, υπογραμμίζει την απελευθερωτική ρευστότητα του σύγχρονου χορού. Πιο υβριδικός και μεταβαλλόμενος από ποτέ, κάποτε στις παρυφές της περφόρμανς ή και πέρα από αυτές, ο χορός μοιάζει σήμερα λιγότερο με χορό και περισσότερο με ανοιχτό πεδίο, πρόσφορο για τελετές δράσης και αλληλεπίδρασης στον χώρο και τον χρόνο, με τα σώματα, τα υλικά και τους θεατές, τα βλέμματα και τις αντιλήψεις μας.

DisJoint

Σε μια τροχιά διευρυμένης χορογραφίας κινούνται συνολικά οι παραστάσεις του φεστιβάλ, το οποίο εδώ και επτά χρόνια αποτελεί έναν θεσμό-εκκολαπτήριο νέων δημιουργών που ζουν και εργάζονται εδώ ή/και εκτός συνόρων. Κάποιοι είναι δόκιμοι χορευτές-περφόρμερ που πρωτοεμφανίζονται ως χορογράφοι ή συν-χορογράφοι. Κάποιοι άλλοι δεν έχουν καν χορευτικές καταβολές, αλλά προέρχονται από διαφορετικά πεδία. Η δεξιοτεχνία δεν είναι πλέον το απόλυτο ζητούμενο. Μαζί με την αυθεντία του χορογράφου, η βιρτουοζιτέ είναι ένα ακόμη στερεότυπο υπό κατάρρευση. Το θαυμαστό είναι μάλλον η νέα σκέψη για τα πράγματα.

Reverie

Το φεστιβάλ πλαισιώνεται από μια σειρά παράλληλων δράσεων. Ο Ευριπίδης Λασκαρίδης ανοίγει για το κοινό τα στάδια που δεν βλέπουμε ποτέ, τη διαδικασία στησίματος μιας περιοδεύουσας παράστασης, με το εργαστήριο «RELIC & TITANΕΣ: Ξαναστήνοντας δύο παραστάσεις». Ακολουθεί το εκπαιδευτικό πρόγραμμα με τον Sanjoy Roy τον φημισμένο κριτικό χορού της Guardian και αρχισυντάκτη του Springback Magazine ένα πρόγραμμα σε 2 μέρη, εμπνευσμένο από τη Springback Academy του ευρωπαϊκού δικτύου χορού Aerowaves. Απευθύνεται σε όσους ενδιαφέρονται για τα θεωρητικά κείμενα χορού, σε όσους θα ήθελαν να εξασκήσουν, να καλλιεργήσουν, να συζητήσουν και να δημοσιεύσουν τα κείμενά τους. Τέλος μια συζήτηση με τον Alexander Roberts και την Ásgerður G. Gunnarsdóttir, τους καλλιτεχνικούς διευθυντές του διεθνούς φεστιβάλ παραστατικών τεχνών Reykjavík Dance Festival, στο Ρέικιαβικ της Ισλανδίας, γύρω από επιμελητικές προοπτικές συνεπιμέλειας με την πόλη και όσους κατοικούν σε αυτήν.

Βενετσιάνα Καλαμπαλίκη: “Re-call”
The Workspace (Χώρος Δημιουργίας) +5 | 17:00 | 1 – 2 ΦΕΒ

Αναστασία Βαλσαμάκη: “DisJoint”
Μικρή Σκηνή | 18:00 | 1 – 2 ΦΕΒ

Χρήστος Μούχας: “A Little More Than Nothing”
Εκθεσιακός Χώρος -1 (Small Room) | 18:30 – 21:00 | 1 – 2 ΦΕΒ

Γεωργία Τέγου & Μιχάλης Θεοφάνους: “Reverie”
Κεντρική Σκηνή | 19:00 | 1 – 2 ΦΕΒ

Ηρώ Βασάλου: “Becoming With Animal”
The Workspace (Χώρος Δημιουργίας) +5 | 20:00 | 1 – 2 ΦΕΒ

Δάφνη Αντωνιάδου & Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου: “Vanishing Point”
Μικρή Σκηνή | 21:00 | 1 – 2 ΦΕΒ

Κατερίνα Ανδρέου : “Zeppelin Bend”
Κεντρική Σκηνή | 22:00 | 1 – 2 ΦΕΒ

Κάντυ Καρρά & Χαρά Κότσαλη: “manoeuvre_”
Εκθεσιακός Χώρος -1 | 23:00 | 1 – 2 ΦΕΒ

TITANS