Υπόθεση
Ο Γιόαβ, ένας νεαρός Ισραηλινός, είναι αποφασισμένος να αποκηρύξει την εθνικότητα του και να γίνει Γάλλος. Στο Παρίσι, εγκαταλείπει τη γλώσσα του και με τη βοήθεια ενός λεξικού επιχειρεί με κάθε τρόπο να επινοήσει μια νέα ταυτότητα για τον εαυτό του.
Παρίσι- Τελ Αβίβ με κομμένη την ανάσα
Η ορμή της ταινίας δηλώνεται από το πρώτο κιόλας πλάνο όπου ο φουριόζος Γιόαβ διασχίζει μία γέφυρα της πόλης του Φωτός – εδώ το Παρίσι εκτός από αντιτουριστικό μοιάζει και πιο γκρίζο από ποτέ- πριν οδηγηθεί σε ένα έρημο διαμέρισμα, όπου εκτυλίσσονται διάφορα απρόοπτα με ιλαροτραγικό πρόσημο. Η τυχαία γνωριμία του Γιόαβ με ένα νεαρό ζευγάρι γάλλων θα ανοίξει φαινομενικά την πόρτα προς την επίτευξη του στόχου του αλλά στην πορεία πολλά πράγματα θα τον κάνουν να αναθεωρήσει τις πολιτικές απόψεις του.
Το κράτος του Ισραήλ είναι σύμφωνα με τον οργισμένο ήρωα «κακό, μοχθηρό, απαίσιο, αηδιαστικό, θλιβερό, αποκρουστικό κ.α» όπως λέει στο νέο του φίλο, πριν εκείνος του απαντήσει με αφοπλιστικό ύφος «καμιά χώρα δεν είναι όλα αυτά μαζί. Διάλεξε». Ο παραπάνω διάλογος είναι ενδεικτικός ως προς το ύφος και κυρίως την αύρα από Νουβέλ Βαγκ (οι ομοιότητες με το γκονταρικό «Με κομμένη την ανάσα» είναι εντυπωσιακές αφού ακόμη κι ο νεαρός πρωταγωνιστής θυμίζει έντονα τον Μπελμοντό στα νιάτα του) που κουβαλά η ταινία.
Δεν είναι η συμβατική κινηματογραφική υπαρξιακή περιπλάνηση που μπορεί να περιμένει κανείς αλλά τόσο η τολμηρή πολιτική άποψη της (όχι μόνο για το Ισραήλ αλλά και για την «προοδευτική» Γαλλία όπου σε πολλά σημεία αποδεικνύεται εχθρική και απάνθρωπη) όσο και η φρεσκάδα ή η πρωτοτυπία με την οποία χτίζει ο Λαπίντ τα εκρηκτικά καρέ του, κάνουν την ταινία «Συνώμυμα» μια κινηματογραφική εμπειρία που αξίζει να ζήσει ο σινεφίλ.
