Πού χάθηκες, Μπερναντέτ
Η τελευταία ταινία του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ βασίζεται σε ένα best seller (της Μαρία Σεμπλ), κι έχει για πρωταγωνίστρια την Κέιτ Μπλάνσετ. Κι όμως τίποτα δεν πάει καλά εδώ.
Υπόθεση
Η Μπερναντέτ Φοξ τα έχει όλα: έναν τρυφερό σύζυγο, μια γλυκύτατη κόρη και μια υπέροχη ζωή. Το μόνο που λείπει από τη ζωή της είναι η περιπέτεια. Όταν η Μπερναντέτ εξαφανίζεται πριν από ένα προγραμματισμένο οικογενειακό ταξίδι στην Ανταρκτική, η 15χρονη κόρη της θα κάνει τα πάντα να την εντοπίσει, ανακαλύπτοντας στην πορεία συγκλονιστικά στοιχεία από το παρελθόν της μητέρας της.
Ούτε ο Λινκλέιτερ, ούτε και η Μπλάνσετ- που ξέρουμε (και γουστάρουμε)
Ξεχάστε τον Λινκλέιτερ της ρομαντικής τριλογίας του «Πριν» (με Ζιλί Ντελπί και Ίθαν Χοκ) και της Καρδαμύλλης ή του αυθεντικού επιτεύγματος ζωής με τίτλο «Μεγαλώνοντας» όπου κατέγραψε την ενηλικίωση ενός αγοριού με τρόπο που κανείς άλλος σκηνοθέτης δεν έχει καν τολμήσει. Το «Πού Χάθηκες, Μπερναντέτ» είναι ίσως η πιο mainstream δημιουργία του σκηνοθέτη από το Τέξας που μας είχε καλομάθει στα δύσκολα ακόμη κι αν οι εξαντλητικά ψαγμένοι διάλογοι του κάπου μας κούραζαν αλλά βρίσκαμε το κουράγιο για να συνεχίσουμε χάρη στην πρωτοτυπία ή τη δημιουργική «τρέλα» του. Εδώ δυστυχώς ο Λινκλέιτερ φτιάχνει μια δηθενιά με στόμφο και αμετροέπεια γύρω από την καλλιτεχνική εκκεντρικότητα, την έννοια της δημιουργίας και τη σύνδεση οικογένειας- καριέρας. Το πόνημα του είναι κραυγαλέα επιτηδευμένο και αφελές που συμπαρασύρει στο αρνητικό διάβα του ακόμη και την Κέιτ Μπλάνσετ που δίνει την πιο καρικατουρίστικη ερμηνεία της καριέρας της.
