Πολύ αργά για να πεθάνουν νέοι
Η ταινία που κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο περσινό φεστιβάλ του Λοκάρνο έχει την υπογραφή της 33χρονης χιλιανής Ντομίνγκα Σοτομαγιόρ Καστίγιο .
Υπόθεση
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1990 στη Χιλή, μια μικρή ομάδα οικογενειών ζει σε μια απομονωμένη κοινότητα ακριβώς κάτω από τις Άνδεις, χτίζοντας έναν καινούργιο κόσμο μακριά από τις υπερβολές της αστικής ζωής, εκμεταλλευόμενοι την ελευθερία που ανέτειλε μετά το πρόσφατο τέλος της δικτατορίας. Σε αυτή την εποχή της αλλαγής και της κρίσης, η δεκαεξάχρονη Σοφία και ο συνομήλικός της Λούκας, μαζί με τη δεκάχρονη Κλάρα, γείτονες σε αυτό το άγριο τοπίο, αγωνίζονται για να τα βγάλουν πέρα με τους γονείς τους, αντιμετωπίζουν τα πρώτα καρδιοχτύπια και τους φόβους τους, καθώς όλοι προετοιμάζονται για το μεγάλο πάρτι την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Μπορεί να ζουν μακριά από τους κινδύνους της πόλης, αλλά δεν ζουν μακριά από εκείνους της φύσης.
Από τους παραγωγούς του «Να με φωνάζεις με το όνομα σου».
Η ταινία «Πολύ αργά για να πεθάνουν νέοι» είναι σύμφωνα με τη σκηνοθέτιδα και σεναριογράφο μια ταινία που αφορά την ενηλικίωση σε μια περίοδο μαζικών αλλαγών. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Ντομίνγκα Σοτομαγιόρ Καστίγιο «για εμένα προσωπικά έχει να κάνει με τη νοσταλγία και την απομυθοποίηση εκείνης της περιόδου. Είναι μια ιστορία ενηλικίωσης τόσο των νέων ανθρώπων όσο και της κοινωνίας της Χιλής, μιας χώρας που υπέφερε ακόμα παρά το τέλος της δικτατορίας. Ήθελα να εξερευνήσω την ανήσυχη σχέση που υπάρχει μεταξύ των γενεών και των κοινωνικών τάξεων. Να σκιαγραφήσω τη σοφία των παιδιών και την ανοησία των ενηλίκων, τη περίεργη μελαγχολία της ενηλικίωσης. Μέσω αυτής της ταινίας εξερευνώ έναν ανοιχτό και ελεύθερο τόπο, κοντά στη φύση αυτής της κοινότητας που είναι δίπλα στα βουνά, μακριά από σύνορα και ορισμούς».
