Υπόθεση
Λονδίνο, 18ος αιώνας. Ο Καζανόβα, διάσημος για το πάθος του για τις απολαύσεις και τον τζόγο, υποχρεώνεται σε εξορία μακριά από το Παρίσι. Μη γνωρίζοντας τίποτα για το Λονδίνο, συναντά μία νεαρή πόρνη, τη Μαριάν ντε Σαρπιγιόν. Τον γοητεύει σε τέτοια βαθμό που αγνοεί τις γυναίκες γύρω του. Ο θρυλικός γόης είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα για να την αποκτήσει, αλλά η Σαρπιγιόν καταφέρνει να ξεφύγει από τα δίχτυα του με διάφορα τεχνάσματα. Τον προκαλεί λέγοντας του ότι θα την αποκτήσει μόνο, όταν θα σταματήσει να την ποθεί.
Ελεγεία για το ερωτικό πάθος
Η πρώτη και τελευταία αληθινή αγάπη του Καζανόβα είναι οπωσδήποτε μια ιστορία με τεράστιο ενδιαφέρον παρότι ο Μπενουά Ζακό επιλέγει να τη διαχειριστεί χαμηλότονα και χωρίς πικάντικες λεπτομέρειες. Η σκηνοθεσία του άνισου Ζακό ποντάρει πολλά στον Βενσάν Λαντόν. Ο τελευταίος ερμηνεύει τον Καζανόβα ως ένα θύμα του αυθεντικού ερωτικού πάθους. Η ταινία ξεκινά με τον γερασμένο εραστή-συγγραφέα να αφηγείται την ιστορία του άτυχου έρωτα του σε νεαρή μαθήτρια του η οποία ανυπομονεί να ακούσει το πώς και γιατί ο μεγαλύτερος εραστής του κόσμου την πάτησε σαν πρωτάρης. Όμως η ταινία «Καζανόβα, Τελευταία Αγάπη» απέχει πολύ από το να είναι μια συναρπαστική βιογραφία ή να δώσει τις ξεκάθαρες απαντήσεις στα ερωτήματα της μαθήτριας αλλά και του θεατή.
Η αφήγηση πολλές φορές γίνεται μια παλιομοδίτικη φόρμουλα που αναπαράγει μονότονα και δίχως δραματουργικές κορυφώσεις τις ίδιες ιδέες, τα ίδια στερεότυπα. Μάταια ο εξαιρετικός Βενσάν Λαντόν πασχίζει να δώσει ψυχή και τραγικότητα στον άβουλο ήρωα του ο οποίος δείχνει να είναι άξιος της μοίρας του, εγκαταλελειμμένος από θεούς και ανθρώπους και κυρίως από τον ίδιο το σκηνοθέτη. Πάντως για ιστορικούς και εκπαιδευτικούς λόγους το φιλμ έχει πραγματικό ενδιαφέρον ενώ στα υπέρ του είναι η εικόνα ενός απόλυτα παρηκμασμένου και απειλητικού Λονδίνου που σηματοδοτεί την αλλαγή των καιρών και το πέρασμα σε μια νέα (μη ρομαντική) εποχή όπου η ιδιοτέλεια και η απληστία κυριαρχούν σε βάρος παλιών αξιών και συμβόλων.
