Υπόθεση
Ο κόσμος ενός διεφθαρμένου πολιτικού καταρρέει όταν βγαίνει στην επιφάνεια ένα σκάνδαλο που τον «φωτογραφίζει» ως βασικό υπαίτιο. Η ηγεσία του κόμματος του τον αναγκάζει να αντιμετωπίσει μόνος του τις κατηγορίες που τον οδηγούν σε δίκη, οι παλιοί φίλοι και συνεργάτες τον εγκαταλείπουν ένας-ένας και η σχέση του με την οικογένεια του φτάνουν σε οριακό σημείο. Αλλά εκείνος δεν έχει πει ακόμη την τελευταία του λέξη.
«Είμαι ένας συνηθισμένος πολίτης»
Στη διάρκεια μιας τηλεοπτικής συνέντευξης του ο πολιτικός ερωτάται ποιος πραγματικά είναι. Απαντά λέγοντας ότι είναι ένας συνηθισμένος πολίτης και λίγο αργότερα αντιστρέφει τους ρόλους συνεντευξιαζόμενου-συνεντευξιαστή ρωτώντας τη δημοσιογράφο: «εσείς στη θέση μου τι θα κάνατε;». Είναι το κρίσιμο ερώτημα που καθορίζει την γεμάτη αμφισημία ιδεολογία του έργου. Ο διεφθαρμένος πολιτικός είναι βέβαιος ότι τα ίδια θα έκαναν κι όσοι μπορούσαν να βρεθούν στη θέση του. Η δημοσιογράφος του απαντά με επιχειρήματα, ξεγυμνώνοντας το οικοδόμημα σήψης και διαφθοράς που οδήγησε την Ευρώπη στη πρωτοφανή κρίση που μαστίζει την ήπειρο για περισσότερο από μια δεκαετία.
Ο Σορογκόγιεν είναι όλεθρος απέναντι στους υπεύθυνους αυτής της πραγματικότητας φωτογραφίζοντας κυρίως την αλαζονεία και τον κυνισμό μιας επιχειρηματικής και πολιτικής ελίτ που συνδιαλέγεται με τους δικούς της όρους και περιφρονεί όλα τα υπόλοιπα. Ανθρώπους, δικαιώματα, συνθήκες.
Ο «Έκπτωτος» είναι ένα πανέξυπνο, καλοσχεδιασμένο και μεθοδικό πολιτικό θρίλερ που αποφεύγει τον ανώδυνο εντυπωσιασμό και τολμά να διατυπώσει σκληρά, ηθικά ερωτήματα ξεβολεύοντας τον θεατή από την άνεση του καναπέ του.
Πολλά σημεία του έργου φέρνουν την κάμερα απέναντι στον θεατή και η ταύτιση με τον αντιπαθητικό «ήρωα» (άλλη μια σπουδαία ερμηνεία από τον Αντόνιο ντε λα Τόρε, αγαπημένο ηθοποιό του σκηνοθέτη που είχαν συνεργαστεί και στο προηγούμενο φιλμ του) είναι αναπόφευκτη. Ταυτόχρονα δημιουργεί καταστάσεις που προβληματίζουν και γεννούν δεύτερες σκέψεις. Κι αν η πραγματικότητα που περιγράφει το φιλμ είναι γνώριμη και επίκαιρη (η ισπανική κρίση στο μικροσκόπιο έχει τρομακτικές ομοιότητες με την ελληνική) ο τρόπος που επιλέγει ο Σορογκόγιεν να τη διαχειριστεί είναι κυριολεκτικά αψεγάδιαστος.
Το σασπένς σαγηνεύει και διαφωτίζει την ίδια στιγμή, δείχνοντας όχι μόνο τις πορείες του βρώμικου χρήματος που τσεπώνουν ο Μάνου και οι κολλητοί του, αλλά αποκαλύπτοντας το πορτρέτο του «πετυχημένου, δημοφιλή πολιτικού» που έχει βλέψεις ακόμη και για την προεδρία του κόμματος. Λαϊκιστής, υπερδραστήριος, ευφυής και ικανός να την βγάζει πάντα καθαρή χρησιμοποιώντας υποδειγματικά το λόγο. Ταυτόχρονα όμως είναι κυνικός, αλαζόνας («σε 2 μήνες θα έχει ξεχαστεί η υπόθεση»), αδίστακτος.
Η οξυδέρκεια του φιλμ είναι πως μας παρουσιάζει το αγχωτικό πορτρέτο του ήρωα, πατώντας σε μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Ο “Έκπτωτος” κέρδισε επτά βραβεία Γκόγια, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Α’ και Β’ Ανδρικής Ερμηνείας, ενώ ήταν υποψήφιο για το βραβείο LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
