Η Τρύπα
Αξιοπρόσεχτο ντεμπούτο που διαφημίστηκε κάπως υπερβολικά στο φεστιβάλ του Σάντανς ως η νέα «Διαδοχή».
Η υπόθεση της ταινίας
Η Σάρα μετακομίζει με τον μικρό της γιο στο απομονωμένο νέο τους σπίτι σε μια επαρχιακή πόλη, ελπίζοντας να κάνουν μια καινούργια αρχή έπειτα από μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο. Ομως η συνάντησή τους με την αλλόκοτη νέα τους γειτόνισσα και η προσωρινή εξαφάνιση του μικρού Κρις στο γειτονικό δάσος θα φέρουν στα όριά της τη Σάρα, η οποία θα ανακαλύψει μια τεράστια μυστηριώδη τρύπα στο έδαφος καθώς τον αναζητά.
Ως πρωτόλειο αφήνει εξαιρετικές υποσχέσεις το πρώτο φιλμ του ιρλανδού Λι Κρόνιν. Ως μια ταινία που θέλει να καινοτομήσει στο είδος του θρίλερ, η «Τρύπα» δεν είναι ακριβώς και το πιο πρωτότυπο θρίλερ που έχουμε δει τελευταία.
Ξανά μια μητέρα μόνη με το παιδί της αποτραβιέται στην άκρη του πουθενά για να βρει την υγειά της. Και φυσικά συμβαίνει το αντίθετο. Το ψυχολογικό παιχνίδι του φαίνεσθαι και του είναι παίζεται μεν υποδειγματικά από τον Κρόνιν αλλά τα δανεικά δεκανίκια που χρησιμοποιεί από έμπειρα μαστόρια του παρελθόντος δεν γίνεται να περάσουν απαρατήρητα.
Τέλος πάντων, το φιλμ έχει υποβλητική ατμόσφαιρα και κάποιες έξυπνες αφηγηματικές σφήνες αλλά ως εκεί. Η ταυτότητα του αγοριού φαίνεται να μετεωρίζεται μεταξύ της τραυματισμένης φαντασίας της μητέρας κι ενός παράδοξου συμβάντος που απλώνεται σε όλο το μήκος του φιλμ.
Η σαλεμένη γειτόνισσα προειδοποιεί: «δεν είναι ο γιος σου αυτός». Και κάπως έτσι η αντιστροφή του «Μωρού της Ρόζμαρι» συναντά το νέο πρόσωπο του τρόμου που δεν είναι άλλο από εκείνο της μητρότητας.
