Η ιστορία του αμφιλεγόμενου Αντιπροέδρου των ΗΠΑ Ντικ Τσένεϊ και ο καθοριστικός ρόλος του στην εμπόλεμη εξωτερική πολιτική της Αμερικής επί προεδρίας Τζορτζ Μπους. Ειδικότερα μετά από την 11η Σεπτεμβρίου 2001 και το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους, που με το επιτελείο του μεθόδευσε την επίθεση στο Ιράκ.
Επιμορφωτική, αιχμηρή, εξωφρενικά αστεία αλλά και πρωτότυπη (με την ευφάνταστη αφήγηση να αλλάζει διαρκώς εκπρόσωπο) η ταινία του Ανταμ ΜακΚέι είναι πολλά παραπάνω από ένα απλό μάθημα πολιτικής ιστορίας.
Κι αν στο «Μεγάλο Σορτάρισμα» ο κωμικός δημιουργός (μεταξύ άλλων έχει υπογράψει και τα «Anchorman», «Talladega Nights» και «Μπάτσοι Από τον Πάγκο») περιέγραψε διεξοδικά τις αιτίες που γέννησαν την οικονομική κρίση της τρέχουσας δεκαετίας – με το βάρος της κριτικής του να πέφτει φυσικά στις τράπεζες και τους χρηματιστές-, εδώ πιάνει την περίπτωση του σκιώδους Αντιπροέδρου των ΗΠΑ Ντικ Τσένεϊ, για να καταγράψει τις παθογένειες ενός ολόκληρου συστήματος που έδωσε απεριόριστη δύναμη (με ότι αυτό συνεπάγεται) σε ένα μιλιταριστή γραφειοκράτη που ανελίχθηκε αθόρυβα σε έναν από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στον κόσμο.
Η γραφή του ΜακΚέι όμως δεν είναι συμβατική ή προβλέψιμη παρότι πολλά από όσα παρακολουθούμε είναι ήδη γνωστά και ιστορικά τεκμηριωμένα. Ο Τσένεϊ ως αφανής πρωταγωνιστής της πιο σκοτεινής εποχής της Αμερικής (με τον Πρόεδρο Τζορτζ Μπους Τζούνιορ να αποτελεί μια μαριονέτα στα χέρια του) εμπνέεται τα πιο άθλια σενάρια της με πρόσχημα την ασφάλεια των πολιτών (στους οποίους απευθύνεται face to face στον καταπληκτικό επίλογο) σβήνοντας αποτελεσματικά τα ίχνη του σε μια διαδρομή που κινείται από την προκλητική αλλαγή της νομοθεσίας με φοροελαφρύνσεις για τους πλούσιους ως την δημιουργία του Γκουαντάναμο, τη «νομιμοποίηση» των βασανιστηρίων ως «επεκτημένες ανακρίσεις» και την επέμβαση στον Ιράκ με πρόσχημα την τρομοκρατία.
Η σάτιρα συνυπάρχει με τον πολιτικό σχολιασμό, το σοκαριστικό αποτύπωμα μιας διεφθαρμένης πολιτικής εξουσίας διαδέχεται η τρομακτική διαπίστωση του πόσο εύκολα θυσιάζονται ανθρώπινες ζωές στο βωμό του κέρδους και σαν κερασάκι στην γευστική αυτή τούρτα έρχονται οι σπουδαίες ερμηνείες: τόσο ο μεταμορφωμένος (και πιο παχύς κατά 25 κιλά περίπου) Κρίστιαν Μπέιλ στο ρόλο του Τσένεϊ όσο και ο απολαυστικός Σαμ Ρόκγουελ ως Τζορτζ Μπους είναι εξαιρετικοί στις ερμηνείες τους και δικαίως προτάθηκαν στις Χρυσές Σφαίρες με τα Όσκαρ να ακολουθούν…
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
