MENU
Κερδίστε Προσκλήσεις
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
29
ΜΑΡΤΙΟΥ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

Στο Φουαγιέ, με τον Δημοσθένη Παπαδόπουλο που σκηνοθετεί το «Έξι Μαθήματα Χορού σε Έξι Εβδομάδες»

Λίγες μέρες πριν από την πρεμιέρα της παράστασης «Έξι Μαθήματα Χορού σε Έξι Εβδομάδες» στο θέατρο Ιλίσια, ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος που σκηνοθετεί και παίζει μαζί με τη Ναταλία Τσαλίκη, απαντά σε 6 + 1 ερωτήσεις μας.

author-image Βαρβάρα Σαββίδη

Τι σας ενέπνευσε στο έργο «Έξι Μαθήματα Χορού σε Έξι Εβδομάδες»;

Ο συνδυασμός του χιούμορ με την συγκίνηση. Πρόκειται για ένα έργο που θίγει πολύ σοβαρά ζητήματα της σύγχρονης κοινωνίας (όπως η μοναξιά, η διαφορετικότητα ή ο συντηρητισμός) μ’ έναν τρόπο ουσιαστικό, αλλά και την ίδια στιγμή με μία ελαφρότητα και με πολλές κωμικές καταστάσεις. Η μουσική και ο χορός επίσης παίζουν έναν πολύ σημαντικό ρόλο. Κάνουν τον θεατή να δει από μία άλλη, όχι τόσο λογική, οπτική γωνία τους ήρωες και την ιστορία.

Περιγράψτε μας συνοπτικά τους δυο ήρωες του έργου.

Μία μεγαλοαστή κυρία εξήντα πέντε ετών καλεί στο σπίτι της έναν σαρανταπεντάρη χορευτή από μία σχολή χορού, για να της κάνει μαθήματα για έξι βδομάδες. Η κυρία αυτή είναι αρκετά πουριτανή, συντηρητική, νευρωτική και μόνη. Ο χορευτής είναι ανοιχτός, με πολύ χιούμορ, με κάποια περίεργα νευρικά ξεσπάσματα και επί χρόνια μόνος κι αυτός. Οι δύο αυτοί αντιφατικοί κόσμοι συναντιούνται και ξεκινά μία σχέση εκρηκτική, που στο τέλος γίνεται μία σχέση βαθιά ανθρώπινη και ουσιαστική.

N.TSALIKH D.PAPADOPOULOS low7116 6 MA8HMATA XOROU copy

Γιατί να έρθουμε στην παράσταση;   

Γιατί θα γελάσετε, θα συγκινηθείτε και θα ακούσετε ωραίες μουσικές. Και όσοι από εσάς σκέφτεστε με στερεότυπα, μπορεί να προχωρήσετε ένα βήμα παραπέρα.

Μεταφέρετέ μας κάτι που ανακαλύψατε σε σχέση με το έργο ή με τον εαυτό σας κατά τη διάρκεια προετοιμασίας του έργου.

Αυτό που πάντα με εκπλήσσει σε κάθε δουλειά, είναι ότι το θέατρο είναι ο καθρέφτης πάνω στον οποίο βλέπουμε τον πραγματικό μας εαυτό.

Πώς θα περιγράφατε με τρεις λέξεις το έργο;

Αντίφαση. Σύγκρουση. Έλξη.

Επιλέξτε ένα αγαπημένο σας απόσπασμα από το κείμενο. 

«Οι άνθρωποι γίνονται αόρατοι όταν γερνάνε. Όταν γερνάς εξαφανίζεσαι. Η ταμίας στο σούπερ μάρκετ σε κοιτάζει και δεν σε βλέπει. Οι υπάλληλοι στα μαγαζιά μιλάνε μπροστά σου σαν να μην είσαι εκεί. Χρειάζεσαι κάποιον να σου κρατάει το χέρι. Μόνο τότε νιώθεις ότι έχεις τρεις διαστάσεις. Μία γριά γυναίκα μόνη είναι αόρατη.»

Πώς μοιάζει το κείμενο της παράστασης με τις σημειώσεις σας, μετά από μέρες προβών;

text2

Περισσότερα από Πρόσωπα
VIMA_WEB3b