Η Νύχτα με τις Μάσκες

Σαράντα χρόνια μετά από τη νύχτα που ο Μάικλ Μάγιερς σκόρπισε τον τρόπο και ενώ βρίσκεται πλέον φυλακισμένος ισόβια σε μια ψυχιατρική κλινική, ένα γύρισμα της τύχης θα τον φέρει ξανά στο κατόπι της Λόρι Στρόουντ, της κοπέλας που γλίτωσε από το μαχαίρι του.

Τρομακτικό, νοσηρό, ανατριχιαστικό αλλά και απέραντα νοσταλγικό το νέο «Halloween» αξίζει τα λεφτά του και με το παραπάνω.

Έχοντας παρελάσει όλα αυτά τα χρόνια δεκάδες μέτρια και ανούσια σίκουελ του κλασικού, πρώτου και καλύτερου φιλμ του Τζον Κάρπεντερ, με ικανοποίηση βλέπουμε ότι ο αταίριαστος με το είδος Γκριν (μετρ του ανεξάρτητου αμερικανού σινεμά με φιλμ σαν το «Για όλα τα αληθινά κορίτσια», «Γελαστός πρίγκιπας», «Joe») τα κατάφερε καλύτερα από τους προκατόχους του που δήλωναν και λάτρεις των horror movies.

Ο Γκόρντον Γκριν έκανε κάτι τόσο απλό αλλά ουσιαστικό: έφερε την ιστορία του Μάγιερς και της Στρόουντ στα κανονικά, ανθρώπινα μεγέθη. Χωρίς υπερβολές και μεταφυσικές νύξεις, με έμφαση στη ρεαλιστική καταγραφή του φόβου και με απρόσμενες σκηνές βίας (όπως αυτή η πρώτη σκηνή στο βενζινάδικο που ο Μάικλ ετοιμάζεται να φορέσει με τελετουργική λατρεία την αγαπημένη του μάσκα) ο σκηνοθέτης συνεχίζει από εκεί που τελείωσε το πρώτο φιλμ κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια.

Οι χαρακτήρες είναι εκεί, η ιστορία το ίδιο και τι πιο φυσικό να πάρει και πάλι μπροστά η μηχανή με αφορμή την δημοφιλή γιορτή με τις κολοκύθες, τα μασκαριλίκια και τα θανατηφόρα διλήμματα που ενώνουν παιδιά και ενήλικες με πρόσχημα ένα απλό «trick or treat»…