Έντα Γκάμπλερ του Ερρίκου ‘Ιψεν στο θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα
Η «Έντα Γκάμπλερ» του Ερρίκου Ίψεν παρουσιάζεται από τις 29 Οκτωβρίου 2018 κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα, σε διασκευή του Γιάννη Δρίτσα.
Από τις πιο αμφιλεγόμενες θεατρικές ηρωίδες της εποχής της, η Έντα Γκάμπλερ, κόρη στρατηγού, νοιώθει να ασφυκτιά μέσα στον γάμο της με τον αφοσιωμένο Γιόργκεν Τέσμαν. Εγκλωβισμένη μέσα στην επιλογή της για μια πλούσια ζωή, τον περιφρονεί και τον κρατά σε απόσταση καταστρέφοντας σταδιακά τα πάντα γύρω της. Το παιχνίδι της με τις τύχες των ανθρώπων που εκλαμβάνει ως απόδραση από την πλήξη ακόμα και του γαμήλιου ταξιδιού, θα αποδειχτεί μοιραίο, φέρνοντας την αντιμέτωπη με τις μεγαλύτερες φοβίες της.
Ποια είναι η Έντα Γκάμπλερ; Ένα ερώτημα που βασάνισε μελετητές, σκηνοθέτες… και όσες την ερμήνευσαν. Μεταξύ τους η Ελεονόρα Ντούζε, η Ίνγκριντ Μπέργκμαν, η Μάγκι Σμιθ, η Ιζαμπελ Ιπέρ, η Κέιτ Μπλάνσετ… Ίσως να βασάνισε και τον ίδιο τον Ίψεν, αλλά αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ. Ποια είναι λοιπόν η Έντα Γκάμπλερ; Είναι ένα εύθραυστο φοβισμένο πλάσμα που ασφυκτιά εγκλωβισμένο μέσα σε μια άκρως συντηρητική κοινωνία, ή ένα απάνθρωπο «τέρας», έτοιμο να καταστρέψει και να αυτοκαταστραφεί;
Πολλοί, βρήκαν πολλά στοιχεία του Άμλετ στη Έντα Γκάμπλερ. Και οι δυο γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν, αλλά δεν το κάνουν. Γνωρίζουν τον ένοχο, αλλά ζουν δίπλα του. Και «φεύγουν» χωρίς στην πραγματικότητα να κάνουν τίποτα απ’ τα τόσα που σχεδίαζαν να κάνουν.
Για τον Γιάννη Δρίτσα που υπογράφει τη σκηνοθεσία «η Έντα Γκάμπλερ ως βασικός άξονας των χαρακτήρων του ομώνυμου θεατρικού έργου του Ίψεν, δεν διαφέρει πολύ από τον ψυχοπαθολογικό τύπο του μέσου ανθρώπου, τον ηθικώς και συναισθηματικώς στρεβλωμένο από τις συστημικές επιταγές που κινείται στα όρια του σαδομαζοχισμού υποταγμένος στο υλικό του ΕΓΩ. ‘Αθώος’ και ανεύθυνος στις επιλογές του, απέναντι σε ‘ένοχους’ και υπεύθυνους για ό,τι του συμβαίνει, φτάνει σε ακραίες συμπεριφορές. Η παράσταση με την συγκεκριμένη ερμηνεία γίνεται καθρέφτης και αφορμή για ενδοσκόπηση με ανώδυνο τρόπο μιας και το ανθρώπινο δράμα έχει και την κωμική/γελοία του όψη».
Το έργο ανέβηκε στο θέατρο για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1891 στο Residenztheater του Μονάχου.
