Taxi 5
Η βαριά κινηματογραφική βιομηχανία του Λικ Μπεσόν εξακολουθεί να κόβει χρήμα. Το ερώτημα είναι μέχρι πότε.
Ο Σιλβέν Μαρό, ένας επιτυχημένος Παριζιάνος αστυνομικός και άσος στην οδήγηση, μετατίθεται παρά τη θέλησή του στο αστυνομικό τμήμα της Μασσαλίας. Ο πρώην αρχηγός της αστυνομίας, Ζιλμπέρτ, που είναι πια δήμαρχος της πόλης του αναθέτει να σταματήσει τη δράση της «Ιταλικής Συμμορίας» που ληστεύει κοσμηματοπώλες και καταφέρνει να ξεφεύγει χάρη σε μια γρήγορη Ferrari.
Ένας πρωταγωνιστής που μοιάζει σαν αδελφός του Βιν Ντίζελ. Μια προκάτ ιστορία που λειτουργεί ως πρόσχημα για να θυμηθούμε κάποιους… μαχητές των δρόμων. Σούπερ καταδιώξεις με αυτοκίνητα πειραγμένα και λάστιχα που στριγγλίζουν στους δρόμους της Μασσαλίας. Εκεί που το αυθεντικό (μιλάμε για το «The fast and the furious» στην περίπτωση που δεν παρακολουθούσατε) υπερτερεί – στα εφέ και τη σπιντάτη δράση δηλαδή- το αντίγραφο πηγαίνει από άλλο δρόμο.
Το γαλλικό «Taxi 5» (φτάσαμε ήδη στην τέταρτη συνέχεια μιας εμπορικής επιτυχίας που ξεκίνησε πριν από μια δεκαπενταετία σχεδόν) ποντάρει στην ακομπλεξάριστη συμπεριφορά του και την κωμική δεινότητα του. Δεν είναι και αμελητέα ποσότητα αυτά όμως προφανώς και δεν αρκούν για να χορτάσουν την όρεξη του σκεπτόμενου θεατή που θέλει το κάτι παραπάνω.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
