Συνωμοσία

Η Aλις, πρώην ανακρίτρια της CIA τώρα ζει μια φυσιολογική ζωή στο Λονδίνο. Αναγκάστηκε να παραιτηθεί όταν απέτυχε να ανακρίνει έναν κρατούμενο με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να χάσουν την ζωή τους. Όταν η CIA συλλαμβάνει κάποιον που έχει άμεσες πληροφορίες για επικείμενο τρομοκρατικό χτύπημα, η Aλις καλείται και πάλι στη δράση.

Η πρώτη αίσθηση του θεατή από το φιλμ είναι πως η προσωπική ιστορία της Άλις φαίνεται να ενδιαφέρει περισσότερο από όσο θα έπρεπε τον Μάικλ Άπτεντ, σκηνοθέτη ολκής κάποτε που κινούνταν μεταξύ όσκαρ («Γορίλλες στην ομίχλη») και big hits («The world is not enough» μεταξύ άλλων). Αυτό θα μπορούσε να ήταν κι ένα ενδιαφέρον σεναριακό στοιχείο για μια ταινία σαν τη «Συνωμοσία» που δείχνει ξεκάθαρα τις διαθέσεις της.

Για άλλη μια φορά μια μητρόπολη της Δύσης απειλείται από ισλαμιστές τρομοκράτες. Η ειδοποιός διαφορά από άλλα φιλμ του είδους είναι πως εδώ η απειλή δεν είναι περιορισμένη και αντιμετωπίσιμη (βλέπε βόμβες ή κομάντο αυτοκτονίας) αλλά μεγάλης εμβέλειας που δύσκολα αναχαιτίζεται. Η φονική βιολογική επίθεση που απειλεί το Λονδίνο βάζει φωτιά στις μυστικές υπηρεσίες ΗΠΑ και Αγγλίας κι από τη στιγμή που η ηρωίδα διαπιστώνει ότι τίποτα δεν είναι βέβαιο (με την έννοια ότι δεν μπορεί να εμπιστευτεί κανέναν αφού όλοι είναι ύποπτοι για διπλή κατασκοπία) το σενάριο κυλάει σε μια φρενήρη κούρσα όπου η αληθοφάνεια είναι ξένη λέξη.

Ανακύκλωση παλιών κατασκοπικών ιδεών, μια αφελής απόπειρα να συνδεθεί ο Τζέισον Μπορν με τον Τζον Λε Καρέ και μια μονίμως αγχωμένη πρωταγωνίστρια που πασχίζει να βρει διέξοδο σε αυτή την παγίδα που της έστησαν. Δεν μιλάμε για την ιστορία της ταινίας αλλά για το όλο κινηματογραφικό πρότζεκτ.

Κωνσταντίνος Καϊμάκης