The Post: Απαγορευμένα Μυστικά
Ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά σκάνδαλα στην ιστορία των ΗΠΑ αφορά το «The post» που χάρη στην οξύτητα του Σπίλμπεργκ μετατρέπεται σε σχόλιο για τη θέση της γυναίκας στα 70ς αλλά και το ρόλο της αυθεντικής δημοσιογραφίας.
Το 1971, εποχή της κορύφωσης του πολέμου στο Βιετνάμ, η εκδότρια και ο διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας Ουάσιγκτον Ποστ καλούνται να πάρουν την πιο δύσκολη απόφαση στην μέχρι τότε κοινή τους πορεία και να αποφασίσουν αν θα δημοσιεύσουν απόρρητα έγγραφα του Πενταγώνου που αφορούν στις καταστροφικές συνέπειες του εν λόγω πολέμου.
Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ όταν του έγινε η πρόταση να αναλάβει την ταινία παράτησε ότι έκανε μέχρι τότε και δήλωσε πως «αυτό το φιλμ πρέπει οπωσδήποτε να το κάνουμε γρήγορα, να το γυρίσουμε τώρα».
Βλέποντας κάποιος την ταινία καταλαβαίνεις την αίσθηση του επείγοντος που κατέλαβε το σκηνοθέτη. Με την αλάνθαστη οπτική του όσον αφορά την ανάπλαση μιας κρίσιμης ιστορικής εποχής με ευρηματικότητα και άψογο σχεδιασμό, ο Σπίλμπεργκ αφηγείται μια περιπετειώδη ιστορία, που παρά το παλιομοδίτικο προφίλ της έχει νόημα ειδικά σήμερα, στην εποχή Τραμπ. Μια εποχή που η προσπάθεια χειραγώγησης της δημοσιογραφίας και της διαμόρφωσης της γνώμης του κοινού με πλάγιες μεθόδους είναι πιο έντονη από ποτέ.
Το «Post» πάντως δεν είναι μόνο μια στρατευμένη προοδευτική ταινία με κοινωνικό μήνυμα. Είναι πρώτα από όλα ένα καλοκουρδισμένο πολιτικό θρίλερ, με σασπένς που προκύπτει από τα ηθικά διλήμματα και τις κρίσιμες αποφάσεις που καλούνται να πάρουν οι ήρωες και ορισμένους αξεπέραστους χαρακτήρες που συνδυάζουν τόσο την ρεαλιστική υφή όσο και τον πολυσήμαντο συμβολισμό. Τ
ο παράδειγμα της θαυμάσιας για άλλη μια φορά Μέριλ Στριπ στο ρόλο της εκδότριας της εφημερίδας Ουάσιγκτον Ποστ είναι χαρακτηριστικό. Από την φαινομενικά άβουλη και άτολμη κοσμική κυρία που από ένα καπρίτσιο της μοίρας (την εφημερίδα ίδρυσε ο πατέρας της που στη συνέχεια έδωσε τα ηνία στο σύζυγό της για να αναλάβει εκείνη δράση μετά από το θάνατο του τελευταίου) βρίσκεται στο κρίσιμο πόστο την πιο δύσκολη εποχή, μεταμορφώνεται στην γενναία και αποφασιστική γυναίκα της νέας εποχής που δεν διστάζει να πάρει τη μοίρα της στα χέρια της και να έχει σημαίνοντα ρόλο στην εξέλιξη της Ιστορίας.
Η ταινία προτάθηκε για 6 Χρυσές Σφαίρες και παρότι έφυγε με άδεια χέρια από την πρόσφατη τελετή είναι σχεδόν βέβαιο πως θα μας απασχολήσει και στα Όσκαρ λόγω της αξίας αλλά και της καίριας πολιτικής διάστασης της.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
