The Party

H Τζάνετ είναι πολιτικός και μόλις πήρε μία σημαντική προαγωγή. Στη βραδιά που διοργανώνει με τον σύζυγο της Μπιλ στο κομψό της λονδρέζικο σπίτι τους, οι προσκεκλημένοι είναι λίγοι και εκλεκτοί, οι εξελίξεις όμως θα είναι πολλές και μάλλον άκομψες…

Η ταινία που προβλήθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου 2017 είναι ένας θρίαμβος της λεκτικής υπεροχής γυρισμένος σε ασπρόμαυρο.

Ενα εβδομηντάλεπτο σφυροκόπημα σε ενεστώτα χρόνο (η διάρκεια του φιλμ είναι σχεδόν όση και η διάρκεια που απαιτείται στο να ξεφύγει το μικρό πάρτι από κάθε έννοια σοβαροφάνειας και να εκτοξευτούν οι βαριές, σκληρές αλήθειες) από διαλόγους, ατάκες και κωμικά ευτράπελα. Στοιχεία που η Πότερ χρησιμοποιεί προκειμένου να στριμώξει στους τοίχους της λονδρέζικης κατοικίας τους μεγαλοαστούς ήρωες και να τους πιέσει μέχρι ασφυξίας.

Η κωμική ανατροπή της καθωσπρέπει και αδιασάλευτης τάξης στη ζωή τους έχει στιγμές που δεν αφήνει τίποτα όρθιο στην ιστορία. Όμως το βασικό μέλημα της δημιουργού δεν είναι η δημιουργία μιας σπινθηροβόλας και ξεκαρδιστικής κωμωδίας (που είναι σε μεγάλο βαθμό το φιλμ) αλλά η διατύπωση μιας ψύχραιμης προφητικής πολιτικής δήλωσης γύρω από το μέλλον της χώρας της με συμβολικό σχήμα τους ίδιους τους ήρωες της.

Η ειρωνεία που η Πότερ διανθίζει τις αιχμηρές γωνίες του σεναρίου – μέσα από τις προσωπικές περιπέτειες των χαρακτήρων θίγονται ζητήματα όπως οι κοινωνικές παροχές, η πολιτική ορθότητα, ο ρόλος του καπιταλισμού, οι γυναίκες καριέρας κ.α.- αποτελούν την πρώτη ύλη μιας κωμωδίας η οποία στις λεπτομέρειες της δηλώνει την πραγματική της ταυτότητα: σε αυτό το πάρτι (ο τίτλος παραπέμπει και στην γιορτή που διοργανώνεται αλλά και στο κόμμα της Τζάνετ που προφανώς είναι εκείνο των Εργατικών) το χάος θα είναι εκτός από δημιουργικό και άκρως αναζωογονητικό, ενώ το κλίμα της εποχής είναι διάχυτο σε όλο το φιλμ.

Θυμίζουμε πως η ταινία γυρίστηκε τον Ιούνιο του 2016, πάνω που οι Βρετανοί είχαν ψηφίσει υπέρ της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Κωνσταντίνος Καϊμάκης