Αρδέννες

Δύο αδέρφια, ο Ντέιβ και ο Κένεθ ξανασμίγουν ύστερα από την αποφυλάκιση του δεύτερου που είχε «φάει» 4 χρόνια. Τίποτε όμως δεν θα είναι ίδιο ανάμεσα στα αδέρφια καθώς οι ζωές τους έχουν πάρει διαφορετικούς δρόμους. Όμως η αποκάλυψη μιας σκληρής αλήθειας – ο Ντέιβ τα είχε φτιάξει με την πρώην φίλη του αδελφού του όσο εκείνος ήταν στη φυλακή- θα πυροδοτήσει μια σειρά από βίαιες καταστάσεις.

Η αδιόρατη βία που υποβόσκει στην αρχή του φιλμ είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα ξεσπάσει σε αυτό το αιματηρό, αρχετυπικό νουάρ που αποτέλεσε την επίσημη πρόταση του Βελγίου για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.

Η ιστορία βιβλικών αποχρώσεων των Κάιν και Άβελ εφαρμόζει ιδανικά στη σύγχρονη οικογενειακή τραγωδία των απέραντα συμβολικών «Αρδέννων» και τη μοίρα των δύο αδελφών. Το γεμάτο ανατροπές (προβλέψιμες πάντως οι περισσότερες) σενάριο όχι μόνο δεν αγνοεί τον κοινωνικό περίγυρο των ηρώων αλλά χρησιμοποιεί τις βασικές πτυχές του για να ενισχύσει το σασπένς και την αγχωτική κίνηση της κάμερας. Ο Προντ μέσω της αντιπαράθεσης των δύο αδελφών θίγει διάφορα κοινωνικοπολιτικά θέματα που σημαδεύουν τη σύγχρονη Ευρώπη (εγκλεισμός, φτώχεια, ανεργία, ρατσισμός, ναρκωτικά, ξενοφοβία) και λειτουργούν απόλυτα συνδρομητικά στο χτίσιμο του βασικού σκελετού του σεναρίου που δεν είναι άλλος από την σκιαγράφηση της βίας.

Μιας βίας πάντως όχι και τόσο αναίτιας (μάλλον δικαιολογημένης σύμφωνα με τον ίδιο τον Προντ) που χρησιμεύει ως πολλαπλό σύμβολο καθώς και μοχλός για την κορύφωση της δράσης. Ακόμη κι ο τίτλος του φιλμ (οι Αρδέννες εκτός από ιστορικής αξίας μνημείο για την καθοριστική μάχη απέναντι στα ναζιστικά στρατεύματα, είναι μαζί και το σήμα της παιδικής αθωότητας για τα αδέρφια) γίνεται ο συμβολικός τόπος μιας Ευρώπης που ψάχνει ακόμη να βρει το δρόμο της μεταξύ φωτός και σκοταδιού.

Κωνσταντίνος Καϊμάκης