Ταξίδι στην Ισπανία

Eχοντας πρόσφατα κλείσει τα 50, ο ηθοποιός και κωμικός Στιβ Κούγκαν, επιλέγεται για τον ρόλο ενός σεφ σε μια σημαντική τηλεοπτική σειρά της Αμερικάνικης τηλεόρασης. Ως μέρος της προώθησης της σειράς, συμφωνεί να περάσει μια βδομάδα περιδιαβαίνοντας την Ισπανία επισκεπτόμενος μερικά από τα καλύτερα εστιατόρια της χώρας. Ακολουθώντας την παράδοση των προηγούμενων ταξιδιών του, προσκαλεί τον παλιό του φίλο Ρομπ Μπράιντον να τον συνοδέψει και σε αυτό το ταξίδι, το οποίο ακολουθεί μια διαδρομή που είχε κάνει στα νιάτα του.

Στο πρώτο και αυθεντικό «Trip» από το 2010, ο ήδη γνωστός Στιβ Κούγκαν ανέλαβε για λογαριασμό του «Observer» να επισκεφτεί 6 γκουρμέ εστιατόρια στη Μεγάλη Βρετανία και να δώσει την κρίση του. Μαζί του είχε πάρει ένα φίλο και συνάδελφο του, τον Ρομπ Μπράιντον που βρισκόταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας όσον αφορούσε το ζήτημα της καριέρας του, για συντροφιά αλλά και για να μοιραστούν την περίεργη αυτή εμπειρία απολαμβάνοντας τα καλά αυτού του ιδιαίτερου ταξιδιού. Το αποτέλεσμα ήταν μια απολαυστική από όλες τις απόψεις ταινία.

Το πετυχημένο εγχείρημα οδήγησε σε μια τηλεοπτική σειρά και μια κινηματογραφική συνέχεια («Ταξίδι στην Ιταλία», 2014), ενώ τώρα έρχεται ένα νέο ταξίδι για τους τυχερούς φίλους. Μόνο που τώρα ο ηθοποιός και κωμικός Ρομπ Μπράιντον, που έχει ζήσει για καιρό στην σκιά του φίλου του Στιβ, βλέπει την καριέρα του να έχει αρχίσει «να παίρνει τα πάνω της». Ακόμη, όσον αφορά τον Ρομπ που είναι πατέρας δύο μικρών παιδιών, αυτή είναι η ιδανική ευκαιρία να κάνει ένα διάλλειμα μακριά από την οικογένεια. Ετσι, οι δυο τους παίρνουν το φέρυ μπόουτ από το Πλίμουθ για το Σαντάντερ στην Ισπανία, από όπου ξεκινά η διαδρομή τους στην πανέμορφη χώρα, όπου επισκέπτονται τα αξιοθέατα, μένουν στα καλύτερα ξενοδοχεία, τρώνε στα καλύτερα εστιατόρια και να κάνουν απολαυστικές – όπως κάθε φορά- μιμήσεις (μεταξύ άλλων του Μάρλον Μπράντο, του Σερ Ρότζερ Μουρ, του Μικ Τζάγκερ, του Ντέιβιντ Μπόουι) στο πλαίσιο του ασταμάτητου μεταξύ τους ανταγωνισμού.

Είναι μοναδική η δεξιοτεχνία που ο Γουίντερμποτον ανακατεύει την πραγματικότητα (οι δύο πρωταγωνιστές μιλούν για την αληθινή ζωή και την τέχνη τους) με τη μυθοπλασία, σε ένα road movie που μοιάζει με ντοκιμαντέρ και τον πρώτο λόγο έχει η γευσιγνωσία. Υπαρξιακά ζητήματα, κουβέντες περί τέχνης, το σινεμά, το θέατρο και οι γκουρμεδιές στο ίδιο πιάτο, όλα είναι υποδειγματικά σερβισρισμένα σε μια ταινία που μπορεί να της λείπει πλέον η πρωτοτυπία ή η έκπληξη, αλλά δεν παύει να μας προσφέρει θαυμάσιες γεύσεις.

Κωνσταντίνος Καϊμάκης