Η Βασίλισσα της Ισπανίας
Ο Φερνάντο Τρουέμπα θυμίζει… Αλμοδοβάρ και η Πενέλοπε Κρουζ την Ισαβέλλα της Καστίλλης σε ένα σινεφίλ κωμικό στιγμιότυπο από τα 50ς με αναφορές στο backstage των ψευδοιστορικών επικών φιλμ της εποχής.
Φαρσοκωμωδία που μοιάζει σαν να βγήκε από το αλμοδοβαρικό σύμπαν, με καλλιτεχνικό άλλοθι και πολιτικές αιχμές – που δεν γίνονται ποτέ κοφτερές- γύρω από μια εποχή ιδιαίτερα σκοτεινή και επικίνδυνη, την οποία πάντως ο Τρουέμπα περιγράφει με ελαφρότητα και κάποια ψήγματα… νοσταλγίας. Δεν εννοούμε φυσικά ότι ο βραβευμένος με όσκαρ στην κατηγορία του ξενόγλωσσου φιλμ («Belle epoque») Τρουέμπα έχει εξιδανικεύσει τη δικτατορία του Φράνκο ή τον μακαρθισμό. Το αντίθετο. Σε πολλά σημεία κατσαδιάζει την ελαφρότητα και τη δειλία των ισπανών ηθοποιών ή δυσκολεύεται να κατανοήσει την «παραίτηση» του αμερικανού σεναριογράφου που βρίσκεται στη λίστα των κομμουνιστών του γερουσιαστή Μακάρθι.
Όμως όλη η περιρρέουσα ιστορική ατμόσφαιρα αποδίδεται επιδερμικά και απλοϊκά, αφού η πραγματική μέριμνα του ισπανού σκηνοθέτη είναι τα παρασκήνια της ταινίας, το κουτσομπολιό του γεμάτου από γκέι Χόλιγουντ («και ο Κάρι Γκραντ;» φωνάζει με απογοήτευση η ισπανίδα ηθοποιός στις εκμυστηρεύσεις της γλωσσοκοπάνας βοηθού της Μακαρένα) και η σάτιρα των ιερών τεράτων της έβδομης τέχνης. Η ιστορία από ένα σημείο και μετά παίρνει τον απόλυτα προβλέψιμο δρόμο της και η προσπάθεια για μια μπουφονική σύζευξη τέχνης και πραγματικής ζωής δύσκολα ξεφεύγει από το επίπεδο της μετριότητας. Ευτυχώς πάντως που ο Τρουέμπα έχει στο καστ την απολαυστική Πενέλοπε Κρουζ. Η ισπανίδα το γλεντάει κανονικά υποδυόμενη την κακομαθημένη, ανασφαλή και ψωνισμένη σταρ που ζητάει από τον ηλικιωμένο σκηνοθέτη της να τη βοηθήσει να κατανοήσει καλύτερα την βασίλισσα Ισαβέλλα («τελικά τι ήταν, αγία ή κάθαρμα;») αλλά εκείνος κοιμάται βαθιά στην αυτοκρατορική καρέκλα του.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
