Ο Τοίχος

Από το σκηνοθέτη των «The edge of tomorrow» και «Bourne Identity», Νταγκ Λάιμαν, μια καλοφτιαγμένη ταινία με αμείωτο σασπένς και συζητήσιμη πολιτική ματιά.

ΔΙΑΡΚΕΙΑ 81'

Κωνσταντίνος Καϊμάκης

Δύο Αμερικανοί στρατιώτες σε ερημικό μέρος έξω από τη Βαγδάτη παγιδεύονται από τις βολές ενός ελεύθερου σκοπευτή. Η δύναμη και το πνεύμα τους δοκιμάζονται όσο παλεύουν να παραμείνουν ζωντανοί και να εντοπίσουν την απειλή.

Αν κάτι σημαδεύει το φιλμ είναι ο αόρατος εχθρός που δεν θα δούμε ποτέ το πραγματικό πρόσωπο του καθώς ακούμε μόνο τη φωνή του μέσω ασυρμάτου να απαγγέλει κομμάτια από το «Κοράκι» του Έντγκαρ Άλαν Πόε ή να αποδεικνύει με επιχειρήματα την πνευματική ένδεια του αμερικανού στρατιώτη, στους διαλόγους που ντύνουν δραματουργικά αυτό το αγωνιώδες παιχνίδι της γάτας με τα ποντίκια. Το σκηνικό ερημιάς και εγκατάλειψης που παρά τον ανοιχτό ορίζοντα είναι ο ορισμός του «εγκλεισμού» και της κλειστοφοβικής παγίδας θανάτου, δίνει ένα ακόμη στίγμα στην ταινία.

TW D02 00799R

Το επίτευγμα του Λάιμαν (ο σκηνοθέτης που μάς πρωτοσύστησε το 2002 τον αμνησιακό κατάσκοπο Τζέισον Μπορν στο «Χωρίς ταυτότητα») που κάνει θαύματα με το μοντάζ και την κάμερα, έχοντας ελάχιστα πολεμοφόδια στην κατοχή του όπως ακριβώς και ο βασικός ήρωας του, είναι πως κρατάει αμείωτη την αγωνία καθόλη τη διάρκεια του φιλμ. Εκεί όμως που ο «Τοίχος» πάει να απογειωθεί σε ανώτερα επίπεδα και να μετατραπεί σε χιτσκοκικό θρίλερ αλλιώτικης υφής, χάνεται η ευκαιρία καθώς ο σεναριογράφος δεν κόβει ακριβώς το καρπούζι στη μέση και επιλέγει να μοιράσει τους ρόλους του κακού και του καλού σύμφωνα με τα προβλέψιμα εμπορικά στάνταρ.

[iframe width=”560″ height=”315″ src=”https://www.youtube.com/embed/0chq1T2zBRA” frameborder=”0″ allowfullscreen ]