Άγρια Όνειρα

Ο νεαρός Τζόνας γίνεται φίλος με το κορίτσι που μετακομίζει δίπλα του, την Κέισι. Όταν ένας τρυφερός έρωτας δημιουργηθεί ανάμεσα τους, ο Τζόνας θα ανακαλύψει πως η συνεχής κακομεταχείριση της Κέισι από τον αστυνομικό πατέρα της έχει πλέον γίνει επικίνδυνη. Ο Τζόνας κάνει το πρώτο βήμα για την απόδρασή τους, κλέβοντας μία τσάντα που βρισκόταν στην κατοχή του διεφθαρμένου πατέρα της Κέισι.

Μια περίεργα γοητευτική ταινία που συνδέει το παλιό ρομαντισμό με μια νέα νοσηρή αμερικανική πραγματικότητα, βγαλμένη θαρρείς από το σινεμά των Κοέν ή του Λιντς. Η αθώα ερωτική ιστορία δύσκολα μπορεί να ανθίσει από τη στιγμή που γύρω της αναπτύσσεται μια βίαιη καθημερινότητα χωρίς ηθικούς φραγμούς ή αυθεντικό συναίσθημα. Οι δύο νέοι, παρέα με το σκύλο της Κέισι, στρέφονται προς μια ηρωϊκή απόδραση, που όμως είναι μοιραίο να τσακιστεί από το απόλυτο σκοτάδι και την ενήλικη βία. Πρόκειται λοιπόν για ένα καλοχτισμένο χρονικό νεανικού έρωτα αλλά και ένα ατμοσφαιρικό road movie επιβίωσης, δοσμένου μέσα από τη μελαγχολική, λυρική μουσική του Ράιαν Λοτ. Οι εξαίσιες ερμηνείες από όλους τους πρωταγωνιστές (ο ταλαντούχος Τζος Ουίγκινς έχει κάτι από Λεονάρντο ντι Κάπριο στα νιάτα του) δεν περνούν απαρατήρητες. Όμως το φιλμ χάνει στα σημεία λόγω της ροπής προς την ελαφρότητα ή την αφέλεια των εφήβων πρωταγωνιστών που δεν έχουν πραγματική συνείδηση της κατάστασης που αντιμετωπίζουν. Διαπίστωση που δεν είναι απαραίτητα αρνητική, ούτε μπορεί κανείς να σταθεί μόνο σε αυτή, λόγω του νεαρού της ηλικίας τους. Δεν μπορεί όμως να προσπεράσει την εμμονή τους να μεταφράζουν το κάθε τι («θα κρατήσουμε τα κλεμμένα λεφτά γιατί μας αξίζουν λόγω της καλοσύνης μας» (!) λέει στη Στέισι ο Τζόνας) με νεοχριστιανικές παραβολές και τσιτάτα περί αγγέλων και δαιμόνων.

Κωνσταντίνος Καϊμάκης