Μαχητές των δρόμων 8
Όγδοο μέρος μιας σειράς φαινόμενο που σπάει όλα τα εισπρακτικά ρεκόρ όπου κι αν προβάλλεται και αναμένεται να μας απασχολήσει για πολύ καιρό ακόμη αφού η συνταγή επιτυχίας αντί να χαλάει, συνεχώς βελτιώνεται!
Ύστερα από το γάμο του Ντομ (Βιν Ντίζελ) και της Λέτι (Μισέλ Ροντρίγκεζ) και την αποχώρηση από την ενεργό δράση του Μπράιαν (Πολ Γουόκερ) και της Μία (Τζορντάνα Μπρούστερ), η παρέα προσπαθεί να ζήσει μια φυσιολογική ζωή. Οταν, όμως, η μυστηριώδης Σίφερ (Σαρλίζ Θερόν) «αρπάζει» αναπάντεχα τον Ντομ από την Λέτι όλοι οι πρώην φίλοι του δυσκολεύονται να πιστέψουν αυτό που συνέβη…
Σην πρώτη ταινία μιας νέας τριλογίας της σειράς, τα δεδομένα είναι σωστά βαλμένα στη θέση τους. Το ζητούμενο δεν είναι άλλη μια παραλλαγή των προηγούμενων μοτίβων που έκαναν τους «Μαχητές» κορυφαίο δείγμα της κινηματογραφικής περιπέτειας του 21ου αιώνα, αλλά μια εξέλιξη των χαρακτήρων και της ζωής τους, που δεν θα προδίδει φυσικά το αρχικό πνεύμα του «live fast» επιμύθιο της ταινίας. Μιας ζωής σπιντάτης και χωρίς όρια. Τα όρια βέβαια μπαίνουν από την ίδια την πραγματικότητα (παρότι οι ταρζανιές και τα μηχανοκίνητα ζογκλερικά που μας έχουν καλομάθει τόσα χρόνια οι συντελεστές οδηγούν στο συμπέρασμα της αμφισβήτησης της) που εδώ δείχνει να δοκιμάζει για πρώτη φορά τόσο έντονα τις αντοχές των σχέσεων τους.
Απιστίες, φιλίες σε κρίση, αδυναμία γεφύρωσης παλιών διαφορών, εγωισμοί και απωθημένα. Ο θεατής μαθαίνει από νωρίς σχετικά για τον εκβιασμό της Σίφερ στον Ντομ, που τον απειλεί με ακαταμάχητα επιχειρήματα ώσπου να της φέρει τους κώδικες των πυρηνικών όπλων που σκοπεύει να χρησιμοποιήσει σε μια κρίση μεγαλομανίας και απονομής ευθυνών αν οι κυβερνώντες της γης τα μουσκέψουν. Το στόρι είναι της πλάκας φυσικά και όλα αυτά τα ξύλινα κλισέ προέρχονται από αλλοτινές κατασκοπικές εποχές και μας κάνουν να χαμογελάμε με υφάκι ειρωνικό, το οποίο όμως κόβεται μαχαίρι όταν τα πρώτια γκάζια «μουγκρίζουν» στην οθόνη. Έκτοτε η ταινία τραβάει την…ανηφόρα με τα χίλια και μας αναγκάζει να υποκλιθούμε στην φαντασία των μετρ του θεάματος και της μηχανοκίνητης χορογραφίας. Στο τέλος της προηγούμενης έβδομης ταινίας που ήταν ένας φόρος τιμής στον αδικοχαμένο Πολ Γουόκερ (ως ένα βαθμό και η ταινία αυτή είναι αφιερωμένη σε κείνον) πιστέψαμε ότι όσα είδαμε με την total ισοπέδωση του Λος Άντζελες στο φινάλε, ήταν το επιστέγασμα μιας απίθανης και εξωφρενικής δράσης όπου ο νόμος της βαρύτητα καταργείται και τα ιπτάμενα αυτοκίνητα απλώς δεν…υπάρχουν! Λάθος μας αφού η συνέχεια στο part 8 δεν είναι δυνατόν να περιγραφεί (δύο ατάκες μόνο: βροχή από αυτοκίνητα και πατινάζ στο πάγο), ενώ η ενσωμάτωση στην ιστορία δύο κυριών με στιλ και μεγαλοπρέπεια – η Σαρλίζ Θερόν ήταν ο ιδανικός κακός που έλειπε από το σύνολο ενώ η απολαυστική Έλεν Μίρεν υποδύεται τη…μαμά που κατσαδιάζει τον υιό της Τζέισον Στέιθαμ- οδηγεί το φιλμ σε άλλο επίπεδο!
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
