Glory

Ο Τσάνκο Πέτροφ βρίσκει εκατομμύρια λέβα στις ράγες του σιδηροδρόμου, κατά τη καθημερινή του επιθεώρηση. Αποφασίζει να παραδώσει τα χρήματα στην αστυνομία και το κράτος τον τιμά με μια εκδήλωση προς τιμήν του. Η Τζούλια Στάνκοβα, επικεφαλής Δημοσίων Σχέσεων του Υπουργείου Μεταφορών, παίρνει το παλιό του ρολόι, οικογενειακό κειμήλιο, για να του απονεμηθεί ένα καινούριο- δώρο για το ήθος του. Το νέο ρολόι όμως χαλάει και η Στάνκοβα έχει χάσει το παλιό. Έτσι ξεκινά η απεγνωσμένη μάχη του τίμιου εργάτη να επανακτήσει το οικογενειακό του κειμήλιο μαζί με τη χαμένη του αξιοπρέπεια.

Όλη η ταινία σχηματίζεται γύρω από το συγκλονιστικό πορτρέτο του Τσάνκο, ενός ανθρώπου που ζει στις παρυφές της οργανωμένης κοινωνίας (ας είναι εργάτης στο σιδηρόδρομο- στην πραγματικότητα μοιάζει με άστεγο) και ξαφνικά γίνεται το πρόσωπο της ημέρας χωρίς να είναι κάτι τέτοιο στις προθέσεις του. Το νταρντενικό σκηνοθετικό δίδυμο προβαίνει σε μια καυστική κριτική της σύγχρονης βουλγαρικής πραγματικότητας φορτώνοντας τη φαρέτρα του με αμέτρητα βέλη κι έχοντας πάντα στο κέντρο της προβληματικής του αυτό το κοινωνικά απροσάρμοστο «ήρωα». Οι δημιουργοί δεν χαρίζουν κάστανα σε κανέναν και δεν ενδιαφέρονται να κρατήσουν τα προσχήματα σε ένα ιδεολόγημα πολιτικής παρακαταθήκης αφού η οργή τους όσο περνά η ώρα, απλώνεται σαν όλεθρος σε όλα τα μήκη και πλάτη του φιλμ. Το απρόβλεπτα κυνικό και μηδενιστικό φινάλε θα διχάσει τους θεατές αλλά η αίσθηση δικαιοσύνης που διεκδικούν δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αντίστασης.

Κωνσταντίνος Καϊμάκης