Julieta

Η Χουλιέτα μια 50άρα που πάσχει από κατάθλιψη ετοιμάζεται να γυρίσει σελίδα στη ζωή της. Ύστερα όμως από μια τυχαία συνάντηση αναγκάζεται να ματαιώσει τα σχέδια της για μετακόμιση στην Πορτογαλία και να επιστρέψει στην παλιά γειτονιά της στη Μαδρίτη για να κλείσει οριστικά τις εκρεμμότητες με το παρελθόν. Ένα παρελθόν που τη στοιχειώνει και σημαδεύεται από τον πνιγμό του άντρα της και την ανεξήγητη εξαφάνιση της κόρης της Αντία.

Ενα φτηνό μελό είναι η «Julieta» φτιαγμένο από τα πιο ρηχά υλικά της κινηματογραφικής συγκίνησης. Ο Pedro Almodóvar, ο ασυμβίβαστος δημιουργός που κάποτε έβαλε το trash στα κινηματογραφικά σαλόνια και έθιξε τα ιερά και όσια του καθωσπρεπισμού, υπογράφει ένα ασήμαντο γυναικείο δράμα για την απώλεια, τη μοίρα, την ενοχή και την αγάπη που πληγώνει, με βάση τρία διηγήματα της καναδέζας νομπελίστα Alice Munro.

Σε ένα σημείο καμπής της καλλιτεχνικής ωριμότητας του, ο 66χρονος ισπανός, που παλιά έβγαζε συναίσθημα ακόμη κι από ένα απλό βλέμμα ή ένα μουσικό μοτίβο, παραδίδεται στη μοιρολατρία και τη δύναμη της ρουτίνας. Είναι σαν να έχει πλήξει τον ίδιο η κατάθλιψη της ηρωίδας του, η οποία είναι μακράν ο πιο αδιάφορος, στεγνός και μονοδιάστατος γυναικείος χαρακτήρας που έχει φτιάξει ως τώρα. Σε λίγες σκηνές διαφαίνεται το πάλαι ποτέ ακαταμάχητο ταμπεραμέντο του σκηνοθέτη. Η ερωτική σκηνή στο τρένο, η στιγμή που η ηρωίδα ξαπλώνει δίπλα στη μητέρα της, είναι απλώς φωτεινές εξαιρέσεις μιας πλοκής αφιερωμένη στην αφέλεια και τις εύκολες λύσεις. Η ιστορία είναι μοιρασμένη στα δύο, άτακτα και με προχειρότητα. Το παρελθόν και το παρόν της Julieta ανακατεύονται (με τις Adriana Ugarte και Emma Suárez να μοιράζονται αντίστοιχα στους δύο χρόνους το κοινό πρωταγωνιστικό ρόλο) χωρίς δεξιοτεχνία, με αστεία τσιτάτα και κλισέ βγαλμένα από την αρχαία μυθολογία που αντί να εντείνουν την αίσθηση μυστηρίου που θέλει να φτιάξει ο Almodovar δυστυχώς θυμίζουν ροζ λογοτεχνία!

Κωνσταντίνος Καϊμάκης